नक्षत्रांचे देणे ४९

 निधी अजूनही निल सोबत डान्स करत होती. क्षितीज आणि भूमी, ते हि एकत्र तिथे आलेले पाहून तिला फारच आनंद झाला. तिने क्षितिजला वरती डान्स करण्यासाठी बोलावले आणि भूमीला घेऊन तो स्टेजवर गेला.

 

'ना है ये पाना

ना खोना ही है

तेरा ना होना जाने

क्यूँ होना ही है

 

तुमसे ही दिन होता है

सुरमई शाम आती

तुमसे ही, तुमसे ही.'

हे गाणं सुरु झालं होत.

''सो पार्टनर, नानांची तब्येत कशी आहे आता?" क्षितीज डान्स करता करता भूमीला विचारत होता. 

''एक दिवसात नाही सांगता येणार, पण थोडे दिवस अंडर ऑब्झर्वेशन ठेवावं लागेल.'' भूमी 

''आणि तुझी?'' क्षितीज 

''माझी? मला काय झालाय?'' भूमी आश्चर्याने. 

''अधून मधून तुझं डोकं वेगैरे दुखत ना. निधी सांगत होती.'' क्षितीज 

''होय, आता ठीक आहे सगळं.'' भूमी 

''ओके.'' क्षितीज 

''अजून काय सांगितलं निधीने तुला?'' भूमी त्याला काय काय माहित आहे, हे पाहण्यासाठी विचारत होती.

''काही नाही. का असं काही आहे का सांगण्यासारखं. जे तू लपवून ठेवलं आहेस.'' क्षितीज 

''नाही. काहीच नाही.'' बोलताना भूमी जरा गोंधळली होती. 

''तुला खोट बोलता येत नाही, म्हणून तू खरं सुद्धा लपवून ठेवतेस. हाच प्रॉब्लेम आहे, आणि यामुळे लोकांचा तुझ्याबद्दल गैरसमज होतो.'' क्षितीज 

''लोकांचा नाही, तुझा.'' भूमी 

''मग समजावं ना, जे प्रॉब्लेम्स असतील ते सांगत जा.'' क्षितीज 

''सांगेन ना, नंतर भेट, सांगते.'' भूमी 

''नंतर? तुला खूप काम असतात. नाना आजरी असतात. माईना बघायला जायचं असत. कंपनीमध्ये महत्वाचं काम असत. अजून ही बऱ्याच गोष्टी.'' क्षितीज 

''सध्या काही काम नाही. तेवढा वेळ आहे.'' भूमी 

''मी सोडून तुला खूप काम असतात. पहिल्या पासून मला फक्त गृहीतच धरत आलीस तू. आणि मी फक्त वाट बघत बसलो.'' क्षितीज 

''असं काही नाहीय रे. तू गैरसमज करून घेऊ नकोस.'' भूमी 

''तुझ्या प्रायोरिटी लिस्टमध्ये माझं नाव आहे तरी का ग?'' क्षितीज 

''सर्वात आधी तुझं नाव येत, मग बाकीचे. तुझा विश्वास नाही त्याला मी काय करू.'' भूमी 

''विश्वास कमवावा लागतो.'क्षितीज 

''काय करू म्हणजे तुझा विश्वास बसेल?'' भूमी 

''वेळ आल्यावर सांगतो.मग बघू.'' क्षितीज 

''बरं, डान्स पुरे करूया का? मला चक्कर सारखं होती.'' भूमी 

''ओह, सॉरी. आधी सांगायचं ना.'' म्हणत क्षितिजने तिला हाताला धरून स्टेजवरून खाली उतरवले. आणि ते बघून निधी धावतच त्यांच्याकडे आली.  तिला क्षितीज आणि भूमीला एकत्र बघून आनंद झाला होता.  

''हाय, गाईज. नाइस टू सी यू  टुगेदर.'' निधी 

''थँक्स डिअर तुझ्यामुळेच हे शक्य आहे. नाहीतर मला वाटलं होत, क्षितीज पुन्हा माझ्याशी केव्हाही बोलणार नाही. '' भूमी 

''मला वाटलं नव्हतं, क्षितीज एवढ्या लवकर तुला माफ करेल. त्याचा राग बघून तर पुन्हा तुम्ही दोघे एकत्र येणे स्वप्नवत वाटत होते.'' निधी 

''मी एवढा रुड नाहीये ग. थँक्स टू यू हनी. कशी आहेस?''  क्षितीज निधीला विचारत होता. 

''मी मस्त.'' निधी 

''आणि हा तुला काही त्रास देत नाही ना?'' क्षितीज निल कडे बघत निधीला विचारत होता. 

''नाही रे.'' निधी नीलच्या हातात हात घालून त्याच्या खांद्यावर डोकं ठेवत म्हणाली. 

''पुन्हा एकत्र येण्यासाठी खूप प्रयत्न केले रे आम्ही दोघांनी. संजना आणि माझा डिवोर्स नंतर माझ्या घरच्यांचे नखरे, मी घर आणि घरचा बिझनेस सगळं सोडलं, तू मदत केलीस, म्हणून आमचं लग्न झालं, नाही तर एकामागोमाग एक अशी संकटपाठ सोडायला तयार नव्हती.'' निल 

''माय प्लेजर. काही विशेष केलं नाही. ऍटलीस्ट तुमची लव्हस्टोरी पूर्ण होताना बघून समाधान वाटलं.'' क्षितिज निधी आणि निल बरोबर बोलत होता. भूमी त्यांचं बोलणं बाजूला उभी राहून ऐकत होती. या काही दिवसात क्षितिजच्या स्वभावाचे नवीन पैलू तिला बघायला मिळाले होते. त्याने निधी आणि नीलच्या लग्नासाठी मदत केली होती. ऐकून भूमीला आश्चर्य आणि कौतुक दोन्हीही वाटलं. आपण यांच्यामध्ये कुठेच बसत नाही, त्यात क्षितीज आपल्यामुळे दुखावला गेला आहे, याच तिला सारखं वाईट वाटत होत. तिचे मन तिलाच खात होते. आपण काय करतो आणि त्याच काय होत? होत्याच नव्हतं होऊन, आपलं इतरांपासून वेगळे होते, आणि दरवेळी आपल्याला एकाकीपणाला समोर जावं लागत.  हो गोष्ट तिला त्रास देत होती. त्यांच्या गप्पा ऐकताना ती गुपचूप तिथून बाहेर पडून साइडला गेली. 

निधी आणि निल बरोबर गप्पा मारताना क्षितिजच तिच्याकडे चांगलं लक्ष होत, तो दाखवत नसला तरीही त्याने भूमीला तिथून बाहेर जाताना पाहिलं होत. थोडावेळ गप्पा मारू तो त्यांना शुभेच्छा देऊन बाहेर आला. भूमी कुठे दिसत नव्हती. कदाचित फ्रेश व्हायला गेली असेल म्हणून त्याने थोडावेळ बाहेर तिची वाट पहिली. अजूनही तिचा पत्ता नव्हता. क्षितिजने तिचा फोन ट्राय केला. तिने तो उचलला. ती गाडीत जाऊन बसली होती. हे समजल्यावर क्षितीज तिथे गेला. 
''निघतेस का?'' क्षितीज 

''होय, निधीला भेटून निघेन. आतलं आवरलं आहे का? कि अजून पार्टी सुरु आहे?'' भूमी 

''पार्टी संपत आले. निधी आणि निळा सुद्धा निघतील.'' क्षितीज तिच्या उतरलेल्या चेहेऱ्याकडे बघत म्हणाला 

''आणि तू?'' भूमी 

''तुझा मूड ठीक वाटत नाहीय. थोडावेळ थांब आपण सोबत निघू.'' क्षितीज 

''मी गाडी आणलेय, आणि तू पण. सो मी निघते.'' भूमी 

''माझ्यासोबत यायचं नसेल तर तस सांग, उगाच गाडीचं निमित्त सांगू नकोस.'' क्षितीज 

''ओके, मी तिला सांगून येते. मग निघूया. '' भूमी गाडीतून बाहेर निघत म्हणाली. 

''ओके.'' म्हणत क्षितीज तिथेच थांबून राहिला. आणि भूमी निधीला भेटायला आत निघून गेली. 

इकडे क्षितीजला भेटायला मिसेस मेघा सावंत म्हणजेच क्षितिजची आई त्याच्या सध्याच्या राहत असलेल्या घरी आल्या होत्या. कंपनीमधून त्यांना काही महत्वाच्या कागदपरांवर साह्य पाहिजे होत्या. त्या घेण्यासाठी त्या तिथे आल्या होत्या. पण तो घरी नाही हे समजल्यावर त्या तिथून पुन्हा सावंत निवासाकडे निघाल्या. 'काय करत असेल? कुठे असेल क्षितीज ? एकटाच घरदार सोडून इथे राहतो. काय गरज आहे या सगळ्याची याचा विचार त्या करत होत्या.' आपला मुलगा आपल्यापासून खूपच लांब गेला आहे, मानाने आणि शरीराने, हि गोष्ट त्यांना अजिबात पटत नव्हती. खूप वाईट वाटायचे पण त्या काहीही करू शकत नव्हत्या. क्षितिजला पुन्हा घरी घेऊन येण्यासाठी त्यांनी खूप प्रयत्न केले होते, पण यश आले नाही. तो घरी यायला अजिबात तयार नव्हता. भूमी त्याच्या आयुष्यात आल्यापासून या सगळ्या गोष्टी बिघडल्या होत्या असा त्यांचा गैरसमज झाला होता. काय करावे म्हणजे तो पुन्हा पहिल्या सारखा होईल? याचा विचार करत त्या घरी जायला निघाल्या. 

*****

भूमी निधीला भेटून पुन्हा बाहेर आली. क्षितिजला फोन आला होता तो बोलत होता. ती येऊन बराच वेळ उभी राहिली. तो गाडीच्या समोर उभा होता आणि भूमी गाडीला टेकून उभी राहून त्याच्याकडे बघत होती.  

फोनवर बोलताना काय म्हणून क्षितिजने नजरेनेच तिला विचारले आणि तिने नकारार्थी मान डोलावली.  फोनवर बोलता बोलता त्याने भूमीला हाताला धरू गाडीत बसवले आणि तो गाडी सुरु करून निघाला. ती मागे डोकं टेकून आरामात डोळे मिटून शांत बसून होती. बोलून झाल्यावर फोन बाजूला ठेवून क्षितिजने तिच्याकडे पहिले. 
''मॅडम कुठे जाणार?'' क्षितीजने तिला विचारले. 

''माहित नाही, पण तुझ्यासोबत आहे म्हणजे योग्य ठिकाणी पोहोचेन एवढं मात्र नक्की.'' भूमी म्हणाली. 

''मूड का डाऊन आहे? बरं नाही वाटत का?'' क्षितीज 

''थोडं अस्वस्थ वाटतंय, का माहित नाही.'' भूमी 

''मुडी आहेस तू. अचानक स्विंग होतेस.'' क्षितीज म्हणाला आणि ती फक्त हसली. 

''घरी येतेस का ? माझ्या सोबत.'' क्षितीज 

''नको.'' भूमी 

''मग, तुझ्या घरी सोडू?'' क्षितीज 

''नको, कुठेतरी शांत ठिकाणी जाऊया. मला तुझ्याशी बोलायचं. खूप काही बोलायचं राहून गेलय.'' भूमी 

''ओके, एक मस्तपैकी झोप कधी, पोहोचल्यावर उठवतो. तुझा मूड सुद्धा फ्रेश होईल.'' क्षितीज 

''दॅट्स गुड.'' म्हणत भूमी डोकं मागे टेकून पुन्हा शांत झोपून गेली.  

नक्षत्रांचे देणे ४८

 ‘भूमी पार्टी हॉलमध्ये पोहोचली तेव्हा डान्स फ्लोअरवर सगळे कपल डान्स करण्यात मग्न होते. मस्त धुंद असे डेकोरेशन, लाइट्स आणि फुलांच्या मला नि हॉल सजवण्यात आला होता. 

' सायलेंट म्युझिक ची धून वाजत होती.

 

हमको मिली हैं आज, ये घड़ियाँ नसीब से

जी भर के देख लीजिये हमको क़रीब से

फिर आपके नसीब में ये बात हो न हो.

फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो.

लग जा गले कि फिर ये हसीं रात हो न हो.

 

लग जा गले कि फिर ये हस्सीं रात हो न हो.

शायद फिर इस जनम में मुलाक़ात हो न हो.

लग जा गले कि फिर ये हस्सीं रात हो न हो.

या गाण्यावर निधी आणि नीलने रोमँटिक अंदाजात एकमेकांच्या हातात हात घालून  ताल धरला होता. सगळीकडे आपली नजर फिरवत,भूमी समोरच्या आसनावर बसून त्यांना बघत राहिली.’

 

'तिला क्षितिज आपल्या जवळ असल्याचा भास होत होता. कुठेतरी उभा राहून तो आपल्याकडे बघतोय, असे तिला वाटत होते. लग जा गले कि... च्या सुरुवातीच्या धून वर ती क्षितीज आणि तिच्या भूतकाळात गेली. त्याच्या सोबत घालवलेला प्रत्येक क्षण तिला आठवत होता. अगदी काळ परवाच घडून गेल्यासारखे वाटत होते. त्याच्या शिवाय आपल्या जाण्याला अर्थच नाहीय, असे वाटून तिचे डोळे भरून आले. कोणी पाहू नये म्हणून तिने आपले डोळे घट्ट मिटून घेतले. हाताच्या मुठी आवळून तिने स्वतःच्या भावना होल्ड करण्याचा प्रयत्न केला. हळूच डोळे उघडून तिने आजूबाजूला पहिले. समोरून कोणीतरी एक तरुण तिच्या दिशेने चालत आला होता. 'डान्स प्लिज.' म्हणत त्याने आपला हात तिच्या समोर धरला. कोण तो? ना ओळख ना पाळख. असेल निधीच्या नात्यातील. पण त्याच्या सोबत डान्स करण्याची तिची अजिबात इच्छा होईना. 'सॉरी.'म्हणत ती तिथून उठली आणि निधीने डान्स करता करता तिला पहिले. दुरूनच हात करून दोहींनी एकमेकींना हाय केले. 'तू कंटिन्यू कर, नंतर भेटू.' असे इशाऱ्याने सांगून भूमी तिथून बाहेर आली.’

 

‘हॉल बाहेरच्या छोट्या गार्डनमध्ये एका खुर्चीवर बसून तिने क्षितिजला मेसेज सेंट केला. 'कुठे आहेस?'  त्याने वाचला तर ठीक, नाहीतर काय करू शकते. ती त्याच्या मेसेजच्या रिप्लायच्या प्रतीक्षेत तिथेच बसून राहिली. काहीही प्रतिसाद आला नव्हता. डोळ्यातून खळणारा एक अश्रू लगेच आपल्या रुमालाने टिपले. यापेक्षा जास्त वेळ तिथे थांबणे तिला शक्य नव्हते. कदाचित तिला रडू कोसळले असेल. जे थांबवता येणे तिला शक्य नव्हते. 'मी निघते. एन्जॉय कर. भेटू नंतर.' असा मेसेज करून ती उठली. आणि तिचा मेसेज बॉक्स वाजला. क्षितिजचा मेसेज होता. 'कुठे म्हणजे? अजूनही तिथेच आहे. तुझ्या हृदयात...' मेसेज वाचुन ती खुश झाली आणि वाहणाऱ्या वाऱ्याच्या वेगाने मागच्या दिशेने मस्त सुगंधित वास तिला आला.  BVL ब्रँड चा तो पर्फ्युमचा वास होता, तिने क्षणात ओळखले. आणि खुश होऊन मागे वळून पाहिले.

क्षितीज तिच्या मागेच उभा होता. तिच्याकडे एकटक बघत. तिच्या उडणाऱ्या पदराचे एक टोक त्याच्या हातात होते. ते तिच्याबोवती गुंडाळत तो तिच्या जवळ आला. ''अशी रेड हॉट साडी घालून एकटीच उभी आहेस. ते हि अंधारात.'' क्षितीज

 

''सहज, कंटाळा आला होता म्हणून इथे आले. तू आला आहेस?'' भूमी

 

''हो, तू बोलावलं होतस, आलो.'' क्षितीज

 

''मी? आय मिन निधीने तुला तसं सांगितलं का?" भूमी

 

''होय, ती जास्तच फोर्स करत होती. मी इथे यावं म्हणून. सो मला डाऊट आला. तिला क्लिअर विचारलं, तेव्हा ती म्हणाली भूमीने रिक्वेस्ट केली आहे, तिला भेटायचं आहे, ये.'' क्षितीज

 

''ओह, तू भेटायचं म्हणत होतास, पण मला काल येता आलं नाही. सॉरी.'' भूमी खाली बघत म्हणाली. बोलताना ती कमालीची नर्व्हस असल्याचे स्पष्ट दिसत होते.

 

''आता नाना कसे आहेत? काही सुधारणा?'' क्षितीज

 

''निधीने सांगितलं का?'' भूमी

 

''होय. म्हणून इथे आलो. खरतर मला वेळ नव्हता. बट इट्स ओके.'' क्षितीज तिच्या उतरलेल्या चेहेऱ्याकडे बघत म्हणाला. ती उगाचच आपल्या हातातील रुमालाशी चला करत इकडे तिकडे बघत तशीच उभी होती. काय बोलावं? आणि कुठून सुरुवात करावी? तिला कळेनासे झाले.

 

''काहीतरी बोलणार होतीस?'' क्षितीज

 

''कुठून सुरुवात करू? आणि काय काय सांगू काहीच समजत नाहीये. आणि इथे पार्टी आहे, अशा ठिकाणी मला तुला काहीच सांगता येणार नाही.'' भूमी

 

''मी नक्की काय समजू? माझं महत्वाचं काम सोडून मी इथे आलोय, आणि तू...? तुझा हाच प्रॉब्लेम आहे, ऐन वेळेस पलटी खायची. मी पुन्हा तुला संधी नाही देणार. आत्ताच सांगतोय.'' क्षितीज खूप रागवला होता. ते बघून भूमीला काय करावे सुचेना. ती तशीच स्तब्ध त्याच्याकडे बघत उभी राहिली. आपले कां पकडून ती फक्त ''सॉरी'' एवढेच म्हणाली. आणि तिच्या डोळ्यातून अश्रू वाहू लागले.

ते पाहून तिचे दोन्ही हात खाली करत क्षितिजने तिला मिठीत घेतले.''भूमी रडू नकोस प्लिज, शांत हो आधी. आणि एवढ्या सुंदर मुलीला मी रडवतोय असे इथे कोणी पहिले ना तर मारतील मला. त्यातआतमध्ये पार्टीमध्ये तुझ्यासोबत डान्स करायला खूपजण उत्सुक आहेत.'' क्षितीज तिच्या गालावर आलेले केस कानामागे सारत म्हणाला.

 

''म्हणजे तू तेव्हा तिथेच होतास?'' भूमी आपले डोळे पुसत म्हणाली.

 

''तेव्हा नाही. तू किर्लोस्करांच्या घरातून निघाल्यापासून मी तुझ्या मागे आहे. ते डोळे बंद करून मला आठवत होतीस ना, तेव्हा पण मी तुझ्या मागे होतो.'' क्षितीज

 

''का?'' भूमी

 

''तू पार्टीला येणार म्हणजे स्पेशल असणार. तूच स्पेशल आहेस म्हणा. आणि अशी तयार होऊन आलीस तर मला सिक्युरिटी द्यायलाच पाहिजे ना.'' क्षितीज तिच्याकडे बघत म्हणाला.

 

''काही पण असत तुझं.'' भूमी

 

''काही पण नाही. जे आहे तेच सांगतोय, या साडीत सुंदर दिसतेस. अगदी माझी नजर हटत नाही.'' क्षितीज तिला जवळ ओढत म्हणाला.

 

''तू मला माफ केलास?'' भूमी त्याच्या गालाला हलकेच हात लावत विचारत होती.

 

''नाही. पण आपण आता त्या विषयावर न बोललेलं बरं नाही का? उगाच मूड का खराब करून घ्यायचा.'' क्षितीज

 

''आय लव्ह यु.'' भूमी

 

''नो, यु डोन्ट. माझं खरं प्रेम आहे तुझ्यावर, म्हणून तर एवढं सगळं होऊनही मी तुझ्या सोबत आहे.  दुसरा कोणीही असता ना तर .... जाऊदे आता काय बोलायचं.तुम्हा बहिणींना सवय असावी बहुदा एखाद्याच्या विश्वासाचा गैरफायदा घायची. '' क्षितीज

 

''प्लिज असं म्हणून नको. आणि मैथिली बद्दल तर नकोच नको. ती खोटी केव्हाच नव्हती. नाहीये. ती फक्त बाबांचं ऐकायची आणि तसच वागायची. स्वतःच डोकं लावेल असत तर आज या अवस्थेत नसती.'' भूमी

 

''कशी आहे ती? तब्ब्येत ?'' क्षितीज

 

''काही दिवसांची सोबती आहे.'' बोलताना भूमीचा कंठ दाटून आला होता.

 

''ओह. सो सॅड.'' क्षितीज

 

''तुझ्या बाबानी माझ्याविरुद्ध शास्त्र म्हणून तुला त्यांच्या जागी उभं केलाय ना?'' क्षितीज

 

''नाही. त्यांना माहित आहे मी तुझ्या अगेन्स केव्हाच जाऊ शकत नाही. पण त्यांना कंपनीतील आमचे शेअर्स सोडायचे नाहीत. आणि कंपनीपण. त्यांना आता हे सगळं जमत नाही. म्हणून मला जॉईन करायला सांगितल '' क्षितीज

 

''आणि तू होकार दिलासा.'' क्षितीज

 

''फक्त तुला भेटता यावं, तुझ्या जवळ राहावं या एकमेव हेतूने मी हो तयार झाले. नाहीतर तू मस्त मागे पुढे दोन-दोन गाड्या घेऊन सिक्युरिटी सोबत फिरतोस. असा बाहेर भेटला असतास  का मला? कोणाला जवळ फिरकू हि देत नाहीस. मग आपण भेटलो नाही तर एकमेकांपासून अजून दूर गेलो असतो.'' भूमी डोळे पुसत बोलत होती.

 

''तुला त्रास झाला ना. सॉरी तुझ्या डोळ्यात पाणी आलेलं मला अजिबात नाही चालणार. तुला माहित आहे, या मधल्या काळात माझ्यावर दोन वेळा हल्ला झालाय. म्हणून ती सिक्युरिटी ठेवावी लागते. आणि भेटायचं म्हणशील तर तू इथे रिटर्न आलीस ना त्या दिवशी पासून मी अस्वस्थ आहे. तुझ्यावर राग सुद्धा आहे. आणि प्रेम सुद्धा. न राहवून मीच तुला भेटायला आलो असतो.'' क्षितीज तिच्या डोक्यावर आपलं डोकं टेकवत म्हणाला.

 

''तू कंपनीमध्ये असं का वागतोस? सगळे लोक घाबरतात तुला. नुसता राग राग आणि बॉसिगिरि करत असतोस. लोक कामासाठी येतात, त्यांना पैश्यची गरज असते आणि आपल्याला त्यांच्या कामाची. आपन त्यांच्यावर काय उपकार करत नाही. तू असं तडकाफडकी वागत जाऊ नकोस.'' भूमी

 

''सॉरी बाबा. आता तू काय लेक्चर सुरु करतेस का? आत चल, निधीला भेटूया, ती काय म्हणेल? ''  क्षितीज

 

''होय, पण तू माफ केलास ना मला?'' भूमी

 

''नाही. अजून नाही. नंतर बघून ठरवेन.'' क्षितीज

 

''बघून म्हणजे? तू काय माझी परीक्षा वेगैरे घेणारेस का?'' भूमी

 

''आता एक किस घेतो, मग परीक्षेचं बघू. तयार राहा.'' म्हणत त्याने तिच्या गालावर हलकेच किस केले आणि ती गोडं लाजली, आता  हातात हात घालून ते दोघे आतमध्ये पार्टी हॉल कडे निघाले.

*****

निधी अजूनही निल सोबत डान्स करत होती.क्षितीज आणि भूमी ते हि एकत्र तिथे आलेले पाहून तिला फारच आनंद झाला. तिने क्षितिजला वरती डान्स करण्यासाठी बोलावले आणि भूमीला घेऊन तो स्टेजवर गेला.

 

'ना है ये पाना

ना खोना ही है

तेरा ना होना जाने

क्यूँ होना ही है

 

तुमसे ही दिन होता है

सुरमई शाम आती

तुमसे ही, तुमसे ही.'

 

हे गाणं सुरु झालं होत...

क्रमश

https://siddhic.blogspot.com/

 

नक्षत्रांचे देणे ४७

मैथिली अजूनही ऍडमिट होती. भूमी तिला भेटायला जात असे. निधीशी बोलून झाल्यावर डॉक्टर ना फोन केला आणि मैथिलीच्या तब्येतीची विचारपूस केली. मैथिली काहीतरी बोलण्याचा प्रयत्न करताना डॉक्टरनी पहिले होते. पण तिला स्पष्ट बोलता येत नव्हते. कदाचित तिला कोणाला तरी बोलवायचे असावे. त्यामुळे ती तसे इशारे कात होती. तब्येतीत सुधारणा काहीच नव्हती उलट तिची तब्येत अजून बिघडत चालली होती. लंडनहून स्पेशल ट्रीटमेंट घेऊन आल्यावरही तिला बरे वाटत नव्हते.  त्यामुळे डॉक्टर देखील काळजीत होते. 

मैथिली साठी भूमीला खूप वाईट वाटले. ती बारी व्हावी यासाठी काय वाट्टेल ते करण्याची सगळ्यांची तयारी होती. दर्दैवाने तास काहीही पॉसिटीव्ह रिस्पॉन्स मिळत नव्हता. 

 

*****

 

कंपणीतील काम आवरल्यावर क्षितिजने भूमीला ऍड्रेस मेसेज केला आणि तो निघाला. भूमी अजूनही कामात व्यस्त होती हे त्याने पहिले होते. मिस्टर किर्लोस्करांचे बरेचसे काम अपूर्ण राहिले होते. त्यामुळे भूमीला वेळ लागणार होता. जेव्हडे शक्य आहे तेवढे करून भूमी निघायची तयारी करू लागली. आणि गावाहून माईंचा फोन आला. 

''हॅलो. भूमी नानांना इकडे शहरात आणलं आहे. ते अचानक आजारी पडले आहेत. त्यांना जेजे हॉस्पिटलला ऍडमिट केलं आहे. तू येशील का? मी एकटीच आहे ग.'' माई बोलत होत्या. 

 

''नानांना ऍडमिट केलाय. काय झालं?'' भूमी 

 

''अर्ध्याग वायू असावा. पण मी म्हातारी एकटीच, डॉक्टर काही सांगत नाहीत. तू ये ना.'' माई 

 

''होय माई, मी लगेच निघते. तुम्ही काळजी घ्या.'' म्हणत फोन ठेवून भूमी जेजे हॉस्पिट्लच्ये दिशेने निघाली. 

 

*****

 

अर्ध्यातासात ती हॉस्पिटलमध्ये टच झाली होती. नाना ऍडमिट केले होते तिथे जाऊन तिने डॉक्टरला विचारपूस केली, नानांना प्यारालिसिस चा अटॅक आला होता. आणि त्यामुळे त्यांची डावी बाजू संवेदनाशून्य झाली होती. जनरल वॉर्ड मधून इमर्जन्सी वार्ड मध्ये त्यांना हलवण्यात आले. माई भूमीला बघून ओक्सबोकसी रडू लागल्या. एकटी बाई अशा परिस्थितीत काय करणारा? त्या अगदी घाबरल्या होत्या. काय करावं आणि काय नाही? त्यांना समजत नव्हतं. त्यामुळे त्यांनी भूमीला बोलावून घेतलं होत. 

''माई रडू नका. सगळं ठीक होईल.'' म्हणत भूमीने त्यांना खुर्चीवर बसवले. 

 

''काय झालं ग हे? मला एकटीला नाही जमत ग हे सगळं. काही सुधारत नाहीये.'' माई रडू लागल्या. 

 

''मी आहे ना. तुम्ही काळजी करू नका. मी इथेच थांबते तुम्ही पाहिजे तर थोडा वेळ आराम करा. तुमच्या तब्येतीची काळजी पण घेतली पाहिजे.'' भूमी 

 

''मी ठीक आहे, त्यांना इथे सोडून मी कुठे नाही जाणार. तू थांब माझ्या सोबत.'' माई 

 

''मी आहे इथे. डॉक्टर काय म्हणतात ते पाहूया आणि मग माझ्याबरोबर घरी चला. आता इथून पुन्हा गावाला जाऊ नका. नाना बरे झाले कि मग पाहूया काय करायचं ते.'' भूमी 

 

''ते बरे होतील ना ग? मला काळजी वाटते.'' माई 

 

''होय, होणार बरे. आणि विभास ला फोन केला होता का?  त्याच्या कानावर घालून ठेवा.'' भूमी 

 

''होय, तो लवकरात लवकर इमर्जन्सी ची फ्लॅइट पकडून इकडे येतोय.'' माई 

 

''बरं केलात.'' म्हणत भूमी डॉक्टरांच्या केबिनमध्ये निघून गेली. 

 

विभास पूर्वीपेक्षा बदलला होता. आणि हा बदल साकारात्म की होता. पुन्हा परदेशी स्थाईक होऊन त्याने नोकरी करायला सुरुवात केली होती. एवढेच नाही तर नाना आणि माईना फोन करून वेळोवेळो त्यांच्या तब्येतीची ती चौकशी करत होता. जमेल तेव्हा इथे भारतात पार्ट येऊन त्यांची काळजी हि घेत होता. त्यामुळे नाना माईना आत्ता कसलेही टेन्शन नव्हते, तर त्यात नानांना आता हे पॅरालिसिस चे दुखणे आले होते. भूमीने माईना वेळीच आधार दिला. डॉक्टरांनी नानांची काळजी घ्यायला सांगितली. त्यांना कम्प्लिट बेडरेस्ट सांगितलं होता. माईना याचा खूप धक्का बसला पण वसुस्थिती स्वीयकारण्या शिवाय पर्याय नव्हता. 

 

*****

भूमीला लोकेशन पाठवून एक तास झाला होता. पण तिने अजूनही क्षितिजचा मेसेज पाहिलेला नव्हता. क्षितीज येऊन तिची वाट बघत होता. त्याने तिला कॉल मारण्याच्या प्रयत्न केला पण तिने एकही कॉल उचलला नाही. तिला हॉस्पिटलमध्ये फोन घेता येणे शक्य नव्हते, यातले काहीही क्षितिजला माहित नसल्याने तो वाट बघत बराच वेळ तिथे थांबून राहिला मग ती फोनला रिप्लाय देऊ शांत नाही किंवा मेसेजही करत नाही हे पाहून त्याला वाटेल ती त्याला भेटायला येणार नाही. त्यामुले तो रागाने तिथून घरी निघून गेला. 

 

*****

नाना आणि माईना घेऊन भूमी आपल्या घरी आली. ते थोडे दिवस इथेच राहतील असे तिने तिच्या बाबाना सांगितले. नानांची गंभीर प्रकृती बघता. त्यांना थोडे दिवस इथेच ठेवण्याचा निर्णय घेण्यात आला. मिस्टर किर्लोस्करही हो म्हणाले. माई आणि नानांनी भूमीला दत्तक घेतली होते, आणि त्या आश्रम नंतर लहानाचे मोठे केले होते. जेव्हा मिस्टर किर्लोस्करांना माहीतही नव्हते तेव्हा भूमीला सांभाळण्याचे काम नानांनी केले. त्यामुळे त्या दोघांचे तिच्यावर आणि अर्थातच किर्लोस्करांवर उपकार होते. त्यामुळे नाना आणि माई विभास येईपर्यंत किंवा डॉक्टर पुढील काही सुचेचना देत नाहीत तोपर्यंत भूमी बरोबर राहणार होते.'

 

*****

 

मेघाताई आज सकाळ सकाळ ऑफिसमध्ये हजार झाल्या होत्या. कंपनीच्या HR ला भेटून त्या पासून इथे नियमित येणार आहेत असे सांगितले. आणि त्या केबिनमध्ये जाऊन बसल्या. त्यांना भूमीला भेटायची इच्छा होती. कदाचित तिला काहीतरी वाईट साईट बोलावे असा त्यांचा हेतू होता. पण भूमी आज हजर नसल्याने त्या नुसत्याच इकडे तिकडे फिरत बसल्या कंपनीच्या कामकाजा विषयी आणि इतर गोष्टीं विषयी माहित काढत बसल्या. 

 

 *****

 

'सकाळी ऑफिसला आल्यावर क्षितीजची चिडचिड सुरु होती. काल भूमी आपल्याला भेटायला आली नाही याचा त्याला राग होता. त्याला वाटले कि ती मुद्दामहून आली नाही. त्याने जाऊन तिच्या केबिनमध्ये पहिले. ती अजूनही ऑफिसमध्ये आलेली नव्हती. त्यात मेघाताईंचे म्हणजेच त्याच्या आईचे येणे त्याच्यासाठी अनपेक्षित होते. त्या आता रोज कंपनीत येणार आहेत हे कळल्यावर तो डिस्टरब झाला. हातातील काही महत्वाचे काम आवरून तो बाहेर निघाला. एवढ्यात निधीचा मेसेज आला होता. 'संध्याकाळी लग्नाची पार्टी देतेय ये. ऍड्रेस पाठवून दिला आहे.' 

'आज नाही जमणार. सॉरी हानी.'असा त्याने रिप्लाय पाठवून दिला. 

 

'ट्राय कर. बघ जमल तर ये. मी वाट बघते.'  निधीने पुन्हा मेसेज पाठवला होता आणि 'त्यावर 'ओके' असा रिप्लाय पाठवून तो गाडीत बसला. 

***** 

'भूमी घरी राहून नानाची देखभाल करत होती. आजपासून एक मदतनीस तिने त्यांच्यासाठी नेमली होती. पण काही कारणांनी तिला उशीर झाला. नानाच्या पॅरालिसिस असल्याचे माईना कळल्यापासून त्याना खूप मोठा धक्का बसला होता. त्यांना सावरणे कठीण जात होते. त्यामुळे भूमी स्वतः घरी थांबली. संध्याकाळी ती मदतनीस हजार झाली होती. मग तिला नानाच्या सगळ्या मेडिसिन, पथ्य पाणी आणि नाकी गोष्टींची माहिती देऊन भूमीने तिला नानाची काळजी घेण्याची जबाबदारी सोपवली. काळ संध्याकाळ पासून तिला झोप लागलेली नव्हती. रात्रभर ती नानांच्या उशाला बसून होती. आपला फोन गाडीतच राहिला आहे हे लक्षात आल्यावर तिने एका नोकराला तो आणायला पाठविल.  तोपर्यंत थोडं फ्रेश होऊन तिने खाऊन घेतलं.'

 

'फोन हातात मिळाल्यावर तिने आधी क्षितिजाला फोन लावला. त्याचे बरेच कॉलस मिस्ड झाले होते. त्याने पाठवलेल्या लोकेशन वर तिला पोहोचता आले नाही. त्यामुळे तिला वाईट वाटले. पण कशामुळे ती तिथे पोहोचू शकली नाही हे त्याला सांगावे म्हणौन तिने फोन ट्राय केला. नेहेमी प्रमाणेच क्षितिजच्या PA फोन घेतला. आणि तो बिझी आहे नंतर कॉल करा असे सांगितले. पुन्हा क्षितिजला राग आला आहे हे तिने ओळखले.'

 

'थोड्यावेळाने तिने निधीचा मेसेज पहिले. तिच्या लग्नाच्या पार्टीचं आमंत्रण आलं होत. मग भूमीने निधीला फोन लावला.

 

''हाय निधी. कुठे आहे पार्टी?'' भूमी

 

''ऍड्रेस पाठवला आहे बघ. ये ग प्लिज.'' निधी

 

''मी येइन ग... क्षितीज येणारे का?'' भूमी

 

''त्याला सांगितलं आहे . जमणार नाही म्हणालाय. का ग?'' निधी

 

''बोलावं नापलीज. रिक्वेस्ट कर, येईल तो.'' भूमी

 

''ओह, आठवण येते का. भेटायचं आहे.'' निधी

 

''नाही ग. काल आम्ही भेटणार होतो पण मी तिथे नाही पोहोचू शकले. म्हणून तो नक्कीच माझ्या वर रागावला असणार.'' भूमी

 

''का नाही भेटायला गेलीस?  आयताच तो तयार झाला होता. एकदा भेटून सगळ्या गोष्टी क्लाअर करायच्या तर तू असं करतेस बघ.'' निधी

 

''ऐक तरी, नानांना पॅरालिसिस चा अटॅक आला ग काल. संध्याकाळी बिचार्या माई नव्हत्याच त्यांना घेऊन गावाहून इथे शहरात आल्या. हॉस्पिटलमध्ये त्यांना ऍडमिट केलं होत.मला समजलं तशी मी लगेच तिथे पोहोचले. रात्री उशिरा मी त्यांना आणि माईना घेऊन घरी आली. आणि या सगळ्या गडबडीत माझा फोन गाडीतच राहिला होता. त्यामुळे त्याला भेटू शकले नाही. आणि त्याला आता फोन करते तर तो नाही घेत, त्याच्या PA शी बोलणं झालं, आणि तो बिझी आहे.'' भूमीने सरसकट सगळं निधीला सांगून टाकलं.

 

''ओह, सॉरी डिअर. मी उगाच तुला लेक्चर देत बसले. आता कसे आहेत नाना?'' निधी

 

''आहेत तसेच आहेत ग. कम्प्लिट बेडरेस्ट. पण घरी त्यांच्यावर लक्ष ठेवायला आम्ही आहोत. माईना पण याचा खूप धक्का बसलाय, मी काळ पासून त्यांच्याच जवळ बसून आहे, त्यांची काळजी घेत. ऑफिसला सुद्धा नाही गेले.'' भूमी

 

''ओके, मग तुला जमेल ना पार्टीला यायला?'' निधी

 

''जमवून घेईन. तुझ्यासाठी आणि  क्षितीजसाठी. माझी माणसं सांभाळताना मला त्याच्याकडे दुर्लक्ष नाही करायचंय. म्हणून येण्याचा प्रयत्न करेन. नाहीतर तो अजूनच रागावेल आणि चिडचिड करेल.'' भूमी

 

''ओके, ये तू. मी काहीही करून त्याला बोलावते.  माझ्या पार्टीपेक्षा तुम्ही दोघेही माझ्यासाठी खूप महत्वाचे आहेत. माझी गाडी सध्या रुळावर आहे. तुझ्यासाठी मी एवढं नक्कीच करू शकते.'' निधी

 

''थँक्स डिअर, बाय.'' भूमी

 

''बाया, सी यु. यावेळी मिस करू नकोस.''  निधी

 

''नाही, मी येणार आहे.'' भूमी

*****

''निधी आणि नीलच्या लग्नाची पार्टी आहे. जाऊ का?'' भूमी माईंना विचारत होती.

 

''जा ना तू. आणि आता ती मदतनीस आहे नानांना बघायला. मी सुद्धा आता बऱ्यापैकी सावरली आहे. डॉक्टरांशी बोलणं झालं. व्यवस्थित काळजी घेतली तर नां लवकर बरे होतील. म्हणाले. तू जा इथली काळजी करू नकोस.'' माई

 

''मी सुद्धा घरीच आहे, नानांना काहीही लागलं तर बघेन. तू जाऊन ये. तासाभराचा तर काम आहे. जा तू.'' मिस्टर किर्लोस्कर म्हणाले.

 

आणि भूमी तयार होऊन निधीच्या पार्टीला जायला निघाली.

 

'रेड वाइन नेटच्या साडीवर गोल्डन कलरचा ब्लाउज असा तिच्या पेहेराव होता. कानात मोठे हिऱ्यांचे गोल टॉप्स आणि हातात एक हिऱ्यांचा कडा घालून तिने तिच्या लूक परफ़ेकत केला. हलकीशी लाला लिपस्टिक ओठांवर लावून तिने केसांची एक साईट कानामागे पिन केली होती. आणि एक साईट तशीच मोकळी सोडली होती. हातात छोटासा गोल्डन क्लच आणि मोबाइल घेऊन ती गाडीत येऊन बसली. आणि निधीचा मेसेज आला. 'क्षितीज एका कामानिमित्त बाहेर गेलाय, सो नाही येऊ शकत. सॉरी.' मेसेज वाचून भूमीला वाईट वाटलं. त्याच्यासाठी ती अवधी मस्त तयार झाली होती. तीच येणार नव्हता. पण निधीच्या पार्टीला जाणेही तितकेच महत्वाचे होते त्यामुळे, 'ओके, मी निघाली, भेटू.' असा निधीला रिप्लाय करून तिने गाडी स्टार्ट केली.'

 

*****

नक्षत्रांचे देणे ४६

 'क्षितिजचे पप्पा भूमी आणि क्षितिजचा विचार करत बसले होते.

काही महिन्यांपूर्वी घरात हसतं खेळतं वातावरण होत. दोघांचा साखरपुडा झाला, लग्न होणार होत. आणि सगळं काही अचानक विस्कटवून गेलं. होत्याच नव्हतं झालं. विभासने येऊन मेघाताईंच्या मनात भूमी बद्दल संशय निर्माण केला आणि त्यानंतर गोष्टी बिघडायला सुरुवात झाली. पण भूमी अचानक लंडनला का निघून गेली? त्यामागे काय कारण होते? सत्य काय आहे? हे तिने विश्वासात घेऊन क्षितिजच्या कानावर घातले असेल तर हि वेळ आली नसती. कदाचित त्यामागेही तिचा काहीतरी हेतू असेल. होतात चुका. माणूस म्हंटल तर हे होणारच, पण या गोष्टच परिणाम होऊन क्षितिज एवढा बदलून जाईल. हे त्यांना मुळीच पटलेले नव्हते. त्यांच्या दृष्टीने महत्वाची आणि आनंदाची गोष्ट म्हणजे क्षितिजमुळे SK ग्रुप प्रॉफिट मध्ये आला होता. कंपनी जागतिक बाजार पेठेत आपलं नाव कमावत होती. तरीही त्यांना राहून राहून क्षितिजच्या खाजगी आयुष्याची चिंता लागून होती. खाजगी आयुष्यात त्याने कोणालाही हस्तक्षेप करण्याची परवानगी दिली नव्हती. त्याचे सर्व निर्णय तो स्वतः घेत होता. कोणीही त्याला उपदेश किंवा सूचना केली तर ते त्याला आवडत नव्हते.

आता लग्न वेगैरे गोष्टी तर त्याच्या साठी संपलेल्या होत्या. त्याविषयी एकही अक्षर काढण्याची मुभा नव्हती. 'मी लग्न करणार नाही.' असे त्याने घरी ठामपणे सांगून टाकले होते. त्यामुळे मिस्टर सावंत त्याच्या भविष्या बद्दल चिंतेत होते.'

 

*****

 

'ऑफिस मध्ये आज खूप गडबड सुरु होती. कॉन्फेरंस हॉलमध्ये सगळा महत्वाचा स्टाफ एकत्र जमला होता. कंपनीचे उच्च अधिकारी येऊन खुर्चीवर बसले. एक महत्वाची घोषणा होणार होती. क्षितिजने किर्लोकस्कराचा मेल पाहिला आणि तो त्या तातडीच्या सभेसाठी हॉलमध्ये दाखल झाला. किर्लोस्कर उठून उभे राहिले आणि त्यांनी भाषणाला सुरुवात केली.'

 

 

 

 

'शुभ सकाळ... आपल्या सगळ्यांनाच माहित आहे कि माझ्या बिघडत चाललेल्या तब्ब्येतीमुळे मला सध्या इथे नियमित हजार राहणे शक्य होत नाही. त्यामुळे कंपनीच्या कारभारात मला लक्ष देता येत नाही. त्याच कारणाने माझ्यानंतर माझा कारभार म्हणजेच माझे कंपनीमध्ये असणारे स्थान मी माझ्या वारसास सोपवत आहे, आणि त्यासाठीच मी इथे आज तुम्हा सगळ्यांना आमंत्रण पाठवून बोलावले आहे. सो मी आज एक महत्वाची घोषणा करत आहे.' म्हणत त्यांनी बाजूचे काही कागदपत्र आपल्या हातात घेतले.

 

 

 

 

'त्यांचा वारस? मैथिली व्यतिरिक्त त्यांना कोण वारस आहे? आणि ती तर आता उठण्या बोलण्याचाही मनस्थितीत नाही. उलट ती कोणाला ओळखत हि नाही. मग हे आपलं पद कोणाला देत आहेत? कोण आहे यांचा वारस?' क्षितीज डोळे उचंवून किर्लोस्करांकडे बघत होता. त्याला काही कळेनासे झाले.'

 

 

 

 

'किर्लोस्करांनी पेपर्सवरती स्वाक्षरी केली आणि ते संबंधित अधिकाऱ्यांना सोपवले. 'आज पासून  मी माझी द्वितीय कन्या मिस भूमी किर्लोस्कर हिला माझ्या पदावर बसवत आहे. त्यासंबंधी सगळे कायदेशीर कागदपत्र मी इथे दिलेले आहेत. भूमी प्लिज.'' म्हणत त्यांनी दरवाज्यातून आत येणाऱ्या भूमीकडे बोट दाखवले. परपल शर्टवर सफेद ब्लेझर आणि तशीच पॅन्ट, केसाचा हाय बन, डोळ्यात डार्क काजळ, कानात छोटेसे हँगिंग मोती अशी ती अगदी प्रोफेशनल आणि जबरदस्त दिसत होती. ती आत आली. मिस्टर किर्लोस्करांच्या बाजूच्या खुर्चीवर बसत तिने त्यांच्या हातातील पेपर्स आपल्या हातात घेऊन त्यावर स्वाक्षरी केली.'

 

 

 

 

'क्षितीज शॉक्ड होऊन समोर बघत होता. त्याच्या साठी हा सर्वात मोठा धक्का होता. आपल्या प्रतिस्पर्धीच्या खुर्चीवर ती व्यक्ती जिच्यावर आजही तो जीवापाड प्रेम करत होता. भूमीला बाबा नाहीत, असं ती म्हणायची, मग हे काय? असा प्रश्न त्याला पडला. आणि किर्लोस्करांना आधी हे माहित नव्हतं का ? कि भूमी त्यांची मुलगी आहे? अशा बऱ्याच गोष्टीं विषयी त्याला प्रश्न पडले होते.'

 

 

 

 

''गुड मॉर्निंग. इथे असणारे बरेचसे मला ओळखतात. भूमी साठे म्हणून. काही महिन्यांपूर्वी मी इथे लीगल आड्वायसर  म्हणून काम करत होते. तेव्हा मला आणि माझे बाबा म्हणजेच किर्लोस्कर सर याना आम्हा दोघांनाही आमच्या नात्याची पुसटशी कल्पना नव्हती. ती गोष्ट वैयक्तिक आहे त्यामुळे मी इथे त्याबद्दल जास्त काहीही सांगू इच्छित नाही.  आय होप तुम्ही समजून घ्याल. सो काहीच दिवसांपूर्वी आम्हाला आमच्या नात्याची ओळख मिळाली. यापुढे मी इथे बाबांच्या जाग्यावर SK ग्रुपच्या पार्टनरच्या अधिकाराने काम पाहीन. तुम्हा सगळ्यांच्या सहकार्याने आपण मिळून कंपनीच्या हिताच्या दृष्टीने प्रयत्न करू. आजपासून मी हि जबाबदारी स्वइच्छेने स्वीकारत आहे. आशा करते तुम्ही सगळे मला सहकार्य कराल.''

 

एवढं बोलून भूमीने हातातील कागदपत्र मदतनिसांच्या हाती सोपवले. किर्लोस्करांच्या PA ने पुष्प गुच्छ देऊन ''वेलकम मॅम'' म्हणत तिचे स्वागत केले. आणि उपस्थित सगळ्यांनी टाळ्या वाजवून तिचे अभिनंदन केले.

 

 

 

 

''SK ग्रुप चे आपले एकमेव पार्टनर आणि सध्याचे CEO मिस्टर क्षितिज सावंत इथे उपस्थितीत आहेत, त्याच्या बरोबरीने आता मिस भूमी किर्लोस्कर काम करणार आहेत. सो आपल्या कंपनीचे आपले दोन्ही ही मुख्य अधिकारी इथे उपस्थितीत आहेत. मी मिस्टर क्षितीज सावंत ना विनंती करतो त्यांनी ही नव्याने झालेली नेमणूक आणि तिचे कायदेशीर कागदपत्र यांची एक प्रत आपल्याकडे रेकॉर्डसाठी ठेवून घ्यावी.'' मिस्टर किर्लिस्करांनी काही पेपर्स क्षितिजकडे दिले. क्षितिजपुढे काहीही पर्याय नव्हता. तो उठून तिथे आला आणि त्याने ते पेपर्स स्वीकारले. बाजूला भूमी उभी होती.

 

 

 

 

''अभिनंदन मिस भूमी किर्लोस्कर.'' म्हणत त्याने तिच्या हातात हात मिळवला. त्या दोघांची नजरा नजर झाली. क्षितीजने खुनशी पनाने भूमीकडे बघत टशन दिले होते. ती अगदी नॉर्मल होती. आधी जशी असायची तशीच.

 

 

.''थँक्स पार्टनर.'' म्हणत ती खुर्चीवर बसली. मिटिंग आटोपली होती. मिस्टर किर्लोस्कर भूमीला सगळं कारभार सोपवून घरी निघून गेले. बाकीच्या सगळ्या गोष्टी पूर्ण करून भूमी तिथून निघाली आणि आपल्या केबिनमध्ये आली.'

 

 

 

 

'मे आय कम इन?'' भूमी आतमध्ये येऊन बसते नाही तोपर्यंत क्षितिज तिच्या मागोमाग तिच्या केबिनमध्ये आला होता.

 

 

 

 

''माझ्या केबिन मध्ये यायला परमिशन लागत नाही. येऊ शकता सर.'' भूमी मुद्दामच सर या शब्दावर जोर देत म्हणाली.

 

 

 

 

''ओह, माझ्या केबिनमध्ये यायला परमिशन लागते ना , सो सवय झाले.'' क्षितीज

 

 

 

 

''उद्या पासून ती हि नाही लागणार.'' भूमी

 

 

 

 

''व्हॉट डू यू मिन?'' क्षितीज

 

 

 

 

''लिव्ह इट. उद्या समजेल. काहीतरी महत्वाचं काम असेल ना? त्याशिवाय इथे आलायस.  बोला. '' भूमी

 

 

 

 

''ते किर्लोस्कर आणि तू ... तुमचं नातं, ते लंडनला जाण्याआधी तुला माहित झालं असेल ना?'' क्षितीज

 

 

 

 

''होय.'' भूमी

''तू प्रत्येक गोष्ट माझ्यापासून लपवलीस? मला अंधारात ठेवल. का? का केलंस हे सगळं कशासाठी?'' क्षितीज चिडून तिच्या अगदी जवळ आला होता. ती उठून त्याच्या समोर उभी राहिली. आणि त्याच्याकडे फक्त्त बघत राहिली.

''मी काय विचारतोय? आणि तू बघतेस काय? दूर हो आधी.'' क्षितीज

ती त्याच्या अजून जवळ येत म्हणाली. ''पहिली गोष्ट तू माझ्या केबिनमध्ये आला आहेस. ते हि न बोलावता. आणि दुसरी गोष्ट कि, समोरची खुर्ची सोडून माझ्या खुर्चीजवळ येऊन वर मलाच सांगतोस, दूर जा म्हणूं.'' भूमी

''मुद्दाम करतेस ना हे सगळं. मला त्रास द्यायला.'' क्षितीज तिच्या दंडाला पकडत म्हणाला.

'' तुला एक ह्ग करुस वाटतंय रे. करू?'' तिने त्याच्या गळ्याभोवती हात ठेवून त्याची कॉलर नीट केली. आणि टाय हात पकडत त्याच्याकडे पहिले.

''हे ऑफिस आहे, नो मोअर पर्सनल डिस्कशन इन ऑफिस.'' क्षितीज तिच्या हातून आपली टाय सोडवून पार्ट त्याच्या खुर्चीवर येऊन बसला.

''इझॅक्टली... हेच तुझ्या प्रश्नच उत्तर आहे.'' भूमी

''म्हणजे?''क्षितिज

''मी आणि माझे नव्याने उत्पन्न झालेले बाबा, माझं लंडनला जाण आणि इतर पर्सनल गोष्टी इथे कंपमानीमध्ये विचारायच्या नाहीत. इथे आपण काम करायला येतो, सो पर्सनल डिक्सशन बाहेर करायचं.'' म्हणत तिने आपल्या समोरील पेपर्सचा गठ्ठा घेऊन तो चेक करायला सुरुवात केली. क्षितीज तिच्याकडे बघतच बसला.  त्याचीच ट्रिक वापरून तिने त्याला अंतर्मुख केले होते.

''संध्याकाळी भेटणार?'' क्षितीज

''ते सुद्धा कंपनी बाहेर गेल्यावर विचार. बाहेरच उत्तर देईन.'' भूमी वरती न बघता म्हणाली.

''सात वाजता भेट. काइट्स माउंटन.''  क्षितीज

''आज तिथे बारवाल्यानी लॉक लावलंय का?'' भूमी

''सात ला चालेल. आठ नंतर तिथे अजिबात जात जाऊ नकोस. माझ्या गाडीची काच फोडण्यात मला आजिबात इंटरेस्ट नाही.'' क्षितीज

''सातला नाही जमणार. काम आहे.''भूमी

''काम झालं कि ये, केव्हाही. लोकेशन पाठवतो. मग तर झालं?'' क्षितीज पुन्हा चिडून तिच्या जवळ येत म्हणाला.

''बघते, जमल तर.'' भूमी त्याला चिडवत म्हणाली.

''तू येणार आहेस. दॅट्स इट. बाय.'' म्हणत तो मागे वळून बाहेर जाऊ लागला. लगेच भूमीने उठून मागून त्याचा हात पकडला होता.

अजूनही कालच बँडेज तसच होत. ''डॉक्टर कडे का नाही गेलास?'' भूमी

''हे पण पर्सनल डिस्कशन झालं ना. बाहेर बोलूया.'' क्षितीज गालात हसत तिला म्हणाला.

''मी नाही येणार. तू जा एकटाच बस.'' भूमी नाक फुगवून म्हणाली.

''तू जिथे असशील ना तिथून उचलून घेऊन जाईन.'' क्षितीज तिच्या कानात येऊन हळूच म्हणाला आणि सरळ दार ढकलून बाहेर निघून गेला.

******

क्षितीज बाहेर निघून गेला आणि वेदांत भूमीच्या केबिन मध्ये आला. मुखर्जी निघून गेल्यापासून त्याची डाळ शिवजत नव्हती. त्यात क्षितीज मुख्य पदावर बसला होता. क्षितीज आणि भूमीच्या बिघडलेल्या रिलेशनच्या बातम्या त्याला माहित होत्या. त्यामुळे संधी साधून भूमीला इम्प्रेस करावे असे ठरवून ती तिथे आला.

''हाय भूमी. आय मिन भूमी मॅम.'' वेदांत

''हाय, बस ना.'' भूमी

''अभिनंदन.'' वेदांत

''थँक्स. कसा आहेस? आणि बाकी काय स्पेशल चाललं आहे?'' भूमी

''मी मजेत. कोर्लोस्कर सर आणि तू आय मिन तुम्ही.. तुमचं मुलगी वडिलांच नातं आहे. हे समजल्यावर सगळ्यांना आश्चर्य वाटल. मला पण.'' वेदांत

''येस, आय नो. बट इट्स ट्र्यु.'' भूमी

''मैथिली मॅम कशा आहेत? काही रिकव्हरी आहे का?'' वेदांत

''जर काही चेंजेस नाहीत. पण ठीक म्हणायचं..'' भूमी

''ओह, गुड.'' वेदांत

खरतर त्याला क्षितीज बद्दल आणि तिच्या बद्दल जाणून घेण्याची इच्छा होती पण ती जेव्हड्यास तेवढे उत्तर देते हे पाहिल्यावर तो शांत बसला तोपर्यंत बाहेरून एक शिपाई आत आला होता. ''मॅम स्टाफ मेम्बर तुम्हाला भेटायचं म्हणत आहेत. जस्ट इंट्रो म्हणून... पाठवू का?'' शिपाई

''येस, प्लिज.'' भूमी

''ओके, मी निघतो. बाय.'' म्हणत वेदांत केबिन बाहेर निघाला आणि बाकीच्या स्टाफ बरोबर भूमी इंट्रो मध्ये बिझी झाली.

*****

भूमीच्या जॉइनिंग ची बातमी मेघाताईना समजली होती. पुन्हा क्षितीज आणि तिची भेट अटळ होती हे त्यांच्या लक्षात आले. आणि भूमी आता कंपनीच्या मुख्य पदावर असणार आहे हे समजल्यावर त्यांचा पारा चढला. कंपनीतील संबंधित लोकांशी संपर्क करून त्यांनी विचारपूस चालू केली. भूमीला कंपनीतूल काढून टाकण्यासाठी काही करता येण्यासारखे आहे का हे पहिले. पण ते आता शक्य नव्हते. आता ती कंपनीमध्ये कोणाच्याही हाताखाली काम करत नव्हती. कि कोणालाही रिपोर्टींग करत नव्हती. ती आता तिथे बॉस होती. 

 

उलट भूमी किर्लोस्करांची मुलगी आहे हे कळल्यावर मेघाताईंना जून आश्चर्य वाटले. किर्लोस्करांची मुलगी म्हणजे ती मैथिलीची सावत्र बहीण होती. मैथिलीमुळे त्यांची अर्धी कंपनी किर्लोस्करांच्या हातात आयतीच गेली होती. नंतर तिने क्षितिजला फसवले आणि आत तिची बहीण म्हणजे भूमी क्षितिजला फसवणार असे त्यांना वाटत होते. 

 

या सगळ्या गोष्टींचा विचार करून त्यांनी उद्या पासून ऑफिसमध्ये जाण्याचा निर्णय घेतला. 

 

*****

 

भूमीने कंपनी जॉईन केली हे नीलने निधीला सांगितले होते. भूमी का उगाचच क्षितिजच्या विरोधात जात आहे ? हे तिला विचारण्यासाठी निधीने भूमीला फोन केला. 

''हाय, भूमी मॅडम. कशी आहेस?" निधी 

 

''ए मॅडम काय म्हणतेस ग? मी मस्त, ती कशी आहे?'' भूमी 

 

''मी पण मस्त, सध्या SK ग्रुप ची मॅडम आहेस. म्हणून मॅडम म्हंटल.  पण काय ग, का असे जाणून बुजून क्षितिजच्या विरोधात जाण्याचा प्रयत्न करतेस?'' निधी 

 

''म्हणजे तुला पण असच वाटतंय कि मी त्याच्या विरोधात जाण्याचा प्रयत्न करते?'' भूमी 

 

''सध्याच चित्र तेच दाखवत आहे ना.'' निधी 

 

''मी त्याच्या बरोबरीने राहण्याचं ठरवलंय. त्याच्या विरोधात नाही तर त्याच्या जोडीने. पार्टनर म्हणून. कंपनीला क्षितीज एकटा हॅण्डल करतोय, पण त्याला नाही जमत. तो फक्त कंपनीच्या हिताचा विचार करतोय, कामगार हिताचं काय? त्यासहिच मी बाबांची ऑफ़िर स्वीकारली आणि इथे जॉईन झाले.'' भूमी 

 

''ते ठीक आहे ग. पण त्यामुळे क्षितिजचा राग अजून वाढेल ना. तुमच्या नात्यामध्ये तणाव निर्माण झालेत त्यामध्ये नाहक वाढ कशाला करतेस?''निधी 

 

''तुला माहित आहे, मी त्याला सगळं खरं सांगायला तयार आहे, पण तो काहीही ऐकून घेत नाही. उलट त्याने मला कंपनीत यायला परवानगी दिली नाही. त्याच्या घरी जाऊन फायदा झाला नाही. त्याने त्याच्या वैयक्तिक जीवनातून जवळजवळ वजा केली. हे आमच्या दोघांमध्ये जे डिस्टन्स वाढत चाललंय ना. ते संपवण्यासाठी मला सतत त्याच्या समोर किंवा जवळ राहणं गरजेचं आहे. कंपनीमध्ये जॉईन केल्यावर आता मला ते शक्य आहे. नाहीतर तो मला त्याच्या जवळपासही फिरकू देत नव्हता.'' भूमी 

 

''पण तिथे तुमचे काही मतभेद झाले तर? कंपनीचे शत्रू त्याचा फायदा घेतील.'' निधी 

 

''नाही होणार. मी त्याच्याच ट्रेकने त्याच्या जवळ जाण्याचा प्रयत्न करते. लवकरच सगळं सुरळीत होईल. आणि क्षितीज अजूनही मायावर प्रेम करतो. फक्त रुसवा आह. तोही जाईल. बघशील तू.'' भूमी 

 

''गुड. मला आवडेल तुम्हा दोघांना एकत्र बघायला. काळजी घे. बाय .'' निधी 

 

''गुड डे हनी. बाय.'' भूमी 

 

 

 

नक्षत्रांचे देणे ४५

 निधी निल बरोबर थोडावेळ घालवून भूमी काइट्स माउंटनकडे आली. एवढ्या महिन्यांनी ती आज तिथे आली होती. ती येऊन एका टेबल शेजारी खुर्चीवर बसली. मूड अगदी डाऊन होता. एक कॉफी ऑर्डर करून ती पलीकडे असणाऱ्या डोंगरावरून अस्ताला जाणारा सूर्यास्त बघत होती. मस्त तांबूस झालेलं आकाश आणि त्यामधून डोंगराआड लपणारा सूर्य, सगळीकडे पडत चाललेला अंधार ती शांत चित्ताने आपला डोळ्यांनी टिपत होती.

 

''अजून त्या नक्षत्रांकडे बघत बसण्याचे वेड गेलेले दिसत नाहीये.'' क्षितीज तिच्या मागे उभा होता. तिने मागे वळून पहिले.

 

 

 

 

''त्याला वेड नाही छंद म्हणतात.'' भूमीने त्याच्याकडे बघून उत्तर दिले.

 

 

 

 

''इथे एकटीच काय करतेस?'' क्षितिज तिच्या दिशेने येत म्हणाला.

 

 

 

 

''का? हि जागा पण तुझ्या मालकीची आहे कि काय? नाहीतर तुझी परमिशन घ्यावी लागेल.'' भूमी

 

 

 

 

''संध्याकाळ झालेली, आता इथे चांगले लोक सहसा येत नाहीत. वरती बार आहे त्यामुळे जास्त वेळ इथे थांबू नकोस.'' क्षितिज

 

 

 

 

''ओह, म्हणजे तू आता बारमध्ये जायला लागलास तर? मी आपला उगाचच गैरसमज केला कि तू इथे सूर्यास्त बघायला आला आहेस.'' भूमी

 

 

 

 

''सूर्यास्त बघून बघून कंटाळलो. मग वरचा रस्ता धरला. ऐ नी वे, माझं डोकं दुखतंय, मी जातोय, शक्य असेल तर तू घरी जा. इथे थांबू नको.'' म्हणत तो त्या हॉटेलच्या वरच्या मजल्याकडे निघाला. भूमी त्याच्याकडे बघत राहिली. किती बदलाव माणसाने? आणि का? एका साधारण गैरसमजामूळे. तिला हताश आणि निराश झाल्यासारखे वाटत होते. ज्याच्यासाठी ती कॅन्सर सारख्या दुर्धर आजारावर मत करून पुन्हा इकडे आली होती. त्या माणसाच्या मानत आता तिच्यासाठी  काहीही स्थान उरलेले नव्हते. तिला झालेल्या कॅन्सर मधून बरे होण्याचे चान्सेस खूप कमी होते. त्यामुळे फक्त आपले बरे वाईट झाले तर त्याला त्याचा धक्का बसू नये म्हणून तिने हि गोष्ट त्याच्यापासून लपवली. आणि मायग्रेन झाल्याचे खोटे सांगितले होते.

 

हातात कॉफीचा मग घेऊन ती तशीच वर आभाळाकडे बघत राहिली. आयुष्य कुठून कुठे घेऊन जात होत, एक कोड सुटलं म्हणता म्हणता तिच्यापुढे दुसरा पेच निर्माण होत होता.  क्षितिजचे हे रूप तिने केव्हाही न पाहिलेले आणि न अनुभवलेले होते.

 

 

 

 

*****

 

क्षितीज वरती जाऊन बसला होता. पण त्याचे मन लागलं नव्हते. भूमी एकटीच खाली होती. त्यात इथे बऱ्याच लोकांची मांदीआळी होती. न राहवून तो परत खाली आला. भूमी अजूनही त्याच टेबलवर बसून होती. कोणीतरी दोन तरुण मुलं तिच्या दिशेने चालत येताना त्याने पहिले. तसे तो तिच्याकडे लगबगीने चालत आला.

 

''तू अजूनही इथेच बसलेस?''

 

 

 

 

''होय, तुला काय प्रॉब्लेम आहे का?'' भूमी

 

 

 

 

''मी मस्करी करत नाहीये, इथे आता कॅफे कमी आणि बार जास्त चालतो. बारमध्ये जाणारे सगळे इकडे फिरत असतात. ते लोक चांगले नाहीत. माहित आहे ना  तुला. स्वतःसाठी उगाचच संकट कशाला ओढवून घेतेस.'' क्षितीज

 

 

 

 

''निधी येते, तिच्यासोबत घरी जाणार आहे. म्हणून तिची वाट बघत थांबली आहे. इथे कोणते लोक येतात आणि काय करतात त्याच्याशी मला काही एक देणेघेणे नाही.'' भूमी रागारागाने त्याला बोलली.

 

 

 

 

''चल मी घरी निघालोय, तुला सोडतो.'' म्हणत क्षितीज तिच्याकडे बघत होता.

 

 

 

 

''आमच्या सारख्या सामान्य माणसांना घरी सोडने SK ग्रुपच्या CEO ला शोभत नाही.'' भूमी

 

 

 

 

''इथे कोणाला माहित नाहीये, मी CEO आहे, इथे मी फक्त खातो, पितो, आणि मजा करतो.'' क्षितीज

 

 

 

 

''गुड.'' भूमी त्याच्याकडे बघून हसत म्हणाली.

 

 

 

 

''येतेस? कि मी निघू.''  क्षितीज

 

 

 

 

''नाही येत.'' भूमी

 

 

 

 

क्षितिजने आजूबाजूला पहिले आजूबाजूचे काही लोक तिच्याकडेच पाहत होते. कदाचित एवढा वेळ ती एकटीच बसली होती म्हणून त्यांच्या गैरसमज झाला असावा. कि ती कोणी बारमध्ये जाणारी आहे. त्यामुळे एक नजर आजूबाजूला बघून क्षितीजने सरळ भूमी जवळ जाऊन तिच्या हाताला पकडले.

 

''हट्ट करु नकोस. चुपचाप चल.'' म्हणत तिला घेऊन तो तिथून बाहेर पडला. आपला हात त्याच्या हातातून सोडवण्याचा प्रयत्न केला पण क्षितिजने तो घट्ट पकडला होता. तो पुढे आणि ती मागे असे त्याच्या गाडीपर्यंत येऊन पोहोचले. दार उघडून त्याने भूमीला आत बसायला सांगितले. तिने त्याचा हात झटकून आत बसायला साफ नकार दिला. ''मी कुठेही येणार नाही.'' म्हणत ती त्याला ढकलून पुन्हा मागे जायला निघाली. रागाने क्षितिजने आपला हात गाडीच्या काचेवर आपटला होता. धाडssss  असा त्याचा मोठा आवाज झाला. आणि भूमी गर्रकन मागे वळली.

 

''क्षितीज.. काय करतोयस. हा काय वेडेपणा?'' म्हणत तिने तो हात आपल्या हातात घेतला. काच फुटून त्याचे काही तुकडे त्याच्या हातात घुसले होते. रक्ताची धार लागली होती. तिने त्याच्या हातात घुसलेले दोन काचेच टुकडे बाजूला करून तिच्या स्कार्फने त्याचा हात घाट बांधला.  तो काहीही न बोलता तिच्याकडे रागाने बघत होता.

 

''हेच येत तुला. दुसऱ्याला त्रास होईल असं वागायचं. आणि मग निघून जायचं.'' तो तिच्याकडे बघत म्हणाला.

 

 

 

 

''मग बोल ना माझ्याशी. भांड ना.... मी असं का केलं ते विचार.  ते सोडून तू नुसता राग राग करत बसलायस. आणि हे काय करून घेतलेस बघ स्वतःच. ऑफिसमध्ये लोकांशी कसा वागतोस? स्वतःच घर, स्वतःची माणसं सगळं सोडून दिल आहेस. इथे..इथे बारमध्ये येऊन पित बसतोय. हे... हे शोभत तुला?'' भूमी राग- रागाने त्याची कॉलर पकडून त्याला विचारत होती.

 

 

 

 

''मला तुझ्याकडून कोणत ही स्पष्टीकरण नकोय. तू जे वागलीस ना त्यावरून मी काय समजायचं ते समजलोय. एव्हरीथिंग इस ओव्हर.'' क्षितीज

 

 

 

 

''गुड. आता गाडीत बस.'' म्हणत भूमी ड्रॉयव्हर सीटवर बसली. आणि तिने त्याची गाडी स्टार्ट केली. तो आपला हात झाडत येऊन तिच्या बाजूला बसला. गाडीची मागच्या खिडकीची काच तुटलेली होती.

 

 

 

 

''डॉक्टरकडे जाऊया?'' भूमी विचारत होती.

 

 

 

 

''नको, एवढं काही लागलं नाही.'' क्षितीज

 

 

 

 

''तुझ्या नवीन घराचं लोकेशन सांग?''  भूमी

 

 

 

 

''मोबाइलमध्ये टाकलय बघ.'' क्षितीज

 

 

 

 

''गुड.'' म्हणत तिने गाडी पळवायला सुरुवात केली.

 

 

 

 

अर्ध्यातासात ती त्याच्या बंगलो जवळ आली होती. तिने अगदी सुरक्षित आणि सफाईदारपणे गाडी चालवली होती ते पाहून, ''गाडी चालवायला शिकलीस.'' म्हणत क्षितीज खाली उतरला.

 

 

 

 

''ड्रॉईव्हरला सांगून तुला सोडायला लावतो. अफ्टर ऑल यू डिड समथिंग फॉर मी.'' म्हणत त्याने आपल्या ड्रॉईव्हरला हात दाखवला.

 

 

 

 

''नको, माझी गाडी येईलच थोड्यावेळात. लोकेशन पाठवल आहे.'' भूमी आपल्या मोबाइलमध्ये बघत म्हणाली.

 

 

 

 

''गुड.'' तो त्याच्या गाडीला टेकत म्हणाला. ती तशीच उभी राहून तिचा ड्रॉईव्हर आणि गाडी येण्याची वाट बघत होती.

 

 

 

 

''आत येणार आहेस?" क्षितीज

 

 

 

 

''नाही. येईल गाडी एवढ्यात. तू तझ्या हाताला बँडेज करून घे. खूप रक्त गेलय, नाहीतर नंतर त्रास होईल.'' भूमी

 

 

 

 

''हो. करतो उद्या.'' क्षितीज

 

 

 

 

''इथे कोण आहे का? कि तुझं तू बँडेज करशील?'' भूमी

 

 

 

 

''बघतो जमल तर करतो.'' क्षितीज म्हणाल आणि तिने रागाने त्याच्याकडे एक कटाक्ष टाकला.

 

 

 

 

''सांगत होती डॉक्टरकडे जाऊया, तर नको म्हणालास. आत जमलं तर करतो म्हणतोस. तुझं डोकं जाग्यावर आहे का?'' म्हणत ती त्याच्या सोबत आतमध्ये आली.

 

 

 

 

''फार काही लागलेलं नाहीय. आणि आता  मला सवय झाले या सगळ्याची.'' क्षितीज बेल वाजवून तो आत घरात शिरला. भूमी त्याच्या पाठोपाठ होती. समोर असणाऱ्या एका मदतनिसाला फस्ट्रेट बॉक्स आणायला सांगून भूमी खुर्चीवर बसली.

 

 

 

 

''हो तुला फार काही लागलेलं नाही. फक्त दोन काचेचे तुकडे हातात घुसलेले आणि रक्त वाहत होत बस्स. गाडीची काच फुटली. मला वाटत त्या गाडीला लागलं असावं.'' तिने हात कॉटन ने साफ केला आणि त्यावर औषध लावून बँडेज गुंडाळले. क्षितीज एकही शब्द न बोलता तिच्याकडे बघत होता. त्याने पहिले  त्यांच्या साखरपुड्याची अंगठी अजूनही भूमीच्या हातात तशीच होती. ते पाहून त्याने नकारार्थी मान हलवली.

 

 

 

 

''तुझी ऐकून घायची तयारी असेल तर आपण बोलायचं का? कमीत कमी मला स्वतःला एक्सप्लेन करण्याची एक संधी तरी दे.'' भूमी त्याच्याकडे बघत म्हणाली.

 

 

 

 

''अजिबात मूड नाहीये. आणि मूड नसल्यावर मी काय करतो हे तू मघाशी पाहिलं आहेस. सो प्लिज.'' क्षितीज

 

 

 

 

''प्लिज. तुला आणि मला दोघांनाही या सगळ्याचा त्रास होतोय. गोष्टी क्लिअर झाल्यावर गैरसमज दूर होतील. मला प्रयत्न तरी करू देत.'' भूमी त्याचा हात आपल्या हात घेत म्हणाली.

 

 

 

 

तो हात बाजूला करून तो ताडकन उठला. ''बाहेर हॉर्न वाजतोय. तुझी गाडी आली असेल. जाऊ शकतेस आणि मदत केल्याबद्दल थँक्स.''

 

 

 

 

''ओके, काही हरकत नाही, तुझ्यापासून लपवून ठेवलेल्या काही गोष्टी एक्सप्लेन करायला मला फक्त थोडा वेळ हवाय. केव्हा तुझी इच्छा झाली तर सांग मला. वेळ निघून गेल्यावर त्याचा काहीही उपयोग होणार नाही.'' भूमी

 

 

 

 

''वेळ केव्हाच निघून गेलेय. आता या सॉरी आणि थँक्यू चा काहीही उपयोग नाही. माझ्या लेखी याला काहीच किंमत नाही. सो तू सुद्धा मूव्ह ऑन कर. आणि मला माझं आयुष्य माझ्या मनाप्रमाणे जगू दे.'' क्षितीज

 

 

 

 

''नंतर पश्चाताप करत बसू नकोस. कदाचित पश्चाताप करायला सुद्धा काही शिल्लक राहिलेले नसेल.'' म्हणत उठून भूमीने आपली पर्स आणि तो रक्ताने भरलेला तिचा स्कार्फ उचलला, ती बाहेर येऊन गाडीत बसली आणि घरी निघाली.

 

****

 

नक्षत्रांचे देणे ४४

 भूमी भारतात परत आल्याचे समजल्यावर नानांनी तिला फोन लावला.

 

''हॅलो बेटा, कशी आहेस?'' नाना

 

 

 

 

''मी मस्त. तुम्ही कसे आहेत ? आणि माई?'' भूमी

 

 

 

 

''आम्ही अगदी मजेत. इकडे गावी केव्हा येणार आहेस? ये आम्हाला भेटायला. तुला बघावंसं वाटतंय.'' नाना

 

 

 

 

''हो,तुम्हाला भेटायला लवकर येणार आहे. इथे थोडं महत्वाचं काम आहे. ते संपल्यावर येते.'' भूमी

 

 

 

 

''क्षितिजला भेटलीस का? तो अधून मधून चौकशी करण्यासाठी फोन करतो आम्हाला.'' नाना

 

 

 

 

''हो. भेटले. मस्त मजेत आहे सगळं. तुम्ही काळजी घ्या, फ्री झाल्यावर फोन करते मग, माईंशी बोलेन.'' भूमी

 

 

 

 

''आत्ता घाईमध्ये दिसतेस. बर बरं सावकाश फोन कर.'' म्हणत नानांनी फोन ठेवला.

 

 

 

 

भूमी फोन कट करून विचार करू लागली. नाना आणि माईंनी क्षितीज आणि माझ्या साठी खूप काही केले. अगदी आपल्या मुलाचे सत्य जगासमोर आणण्यासाठी मदत केली. जर त्यांना समजले, कि आता क्षितीज आणि मी एकत्र नाही आहोत. तर त्यांना वाईट वाटेल. त्यामुळे हि गोष्ट सध्यातरी त्यांच्या पासून लपवून ठेवावी. त्यामुळे तिने थोडक्यात बोलणे उरकून तिने फोन ठेवून दिला.

 

 

 

 

*****

 

 

 

 

भूमीला सांगितल्या प्रमाणे किर्लोस्कर तिला घेऊन आज कंपनीमध्ये हजर झाले. वार्षिक सर्वसाधारण सभा होती. बरेच महत्वाचे निर्णय आज घेतले जाणार होते. त्यामुळे ते मिटिंगसाठी निघून गेले. ऑफिस मध्ये आल्यावर भूमीला खूप सारे बदल जाणवले. पूर्वीचे खेळीमेळीचे वातावरण आता दिसत नव्हते. सगळे लोक खाली मान घालून काम करत होते. कोणीही मजा मस्ती करत नव्हते. जो तो आपला कामात व्यस्त. युनिफॉर्म वरचे नियम कडक करण्यात आले होते. सगळे फॉर्मल मध्ये होते. रिसिप्शन वरती असणारी आधीची मुलगी बदलण्यात आली होती. बरेच वरिष्ठ अधिकारी बदलले होते. त्यांच्या जागी नव्या नियुक्ती करण्यात आल्या होत्या. मुखर्जींची जागा सरपोतदार म्हणून एका तरुण मुलाने घेतली होती. जुन्या स्टाफ पैकी फक्त वेदांत तिथे हजार होता. भूमीला बघून तो लगेच तिच्या जवळ आला. हाय हॅलो करून त्याने तिची विचारपूस केली. बदलेले सूर आणि नवीन बॉस च्या हाताखाली काम करताना जाणवणारी परकेपणाची भावना त्याने बोलून दाखवली.

 

 

 

 

थोडं फार ऑफिस फिरून ती तिच्या आधीच्या केबिनकडे वळली. तिथे रागिणी नावाची एक तरुण मुलगी जॉईन झाली होती. तिच्याशी गप्पा मारून झाल्यावर भूमी क्षितिजच्या केबिनकडे वळली तेव्हा तिला 'भूमी' म्हणून मागून कोणीतरी हाक मारली होती. तिने मागे वळून पहिले मागे निधीचा नवरा निल उभा होता.

 

''हाय तू इथे?'' भूमी

 

 

 

 

''मी इथे जॉब करतो. तू इथे कशी काय?'' निल

 

 

 

 

''ओह, म्हणजे तू क्षितिजच्या कंपनीत जॉईन झाला आहेस तर. ग्रेट.'' भूमी

 

 

 

 

''एस, निधीसाठी मी माझं घर सोडलं, मग जॉबचा प्रश्न आला. क्षितिजने मला जॉब ऑफ़िर दिली. एवढेच नाही आमच्या लग्नासाठी त्याने खूप प्रयत्न केलं आहेत. म्हणून तर हे सगळं शक्य झालं.'' निल

 

 

 

 

''गुड, मी बाबांच्या बरोबर आलेय, जस्ट कंपनी पाहायला.'' भूमी

 

 

 

 

''बाबा? ओह, मिस्टर किर्लोस्कर का? एस निधीने संगीतलं आहे मला. ते इकडे अगदीच क्वचित येतात. आज तुला घेऊन आले.'' निल

 

 

 

 

''एस, क्षितिजला भेटायला जाते.'' भूमी

 

 

 

 

''तो.. आय मिन सर इथे नाही आहेत. बट त्याच्या PA कडून आधी अपॉइंटमेंट घावी लागते, तरच तो भेटतो.'' निल

 

 

 

 

''व्हॉट? आर यु सिरिअस?'' भूमी

 

 

 

 

''एस, सगळं काही बदललेलं आहे. बी केअरफूल.'' निल

 

 

 

 

''सांगितल्या बद्दल थँक्स.  नाहीतर मी डायरेक्ट आत गेले असते.'' भूमी

 

 

 

 

''चुकूनही नको जाऊस. तो अजिबात इंटरटेन करणार नाही. उलट सीक्युरीटीला सांगून तुला ऑफिस बाहेर काढेल.'' निल

 

 

 

 

''ओ आय सी.'' भूमी

 

 

 

 

''चल, बाय. भेटू नंतर.'' म्हणत निल निघून गेला. आणि काहीतरी विचार करून भूमी गुपचूप क्षितिजच्या केबिनमध्ये शिरली. सुदैवाने कोणाचे तिच्याकडे लक्ष गेले नाही.  कोणी तिला पाहू नये म्हणून आतमध्ये गेल्यागेल्या तिने आतली लाईट बंद केली. आणि ती क्षितिजची वाट बघत तिथे बसून राहिली.

 

 

 

 

*****

 

मिस्टर किर्लोस्कर मिटिंग मध्ये व्यस्त होते. ते कंपनीमध्ये खूप दिवसांनी आले होते त्यामुळे बऱ्याच गोष्टी पेंडिंग होत्या. त्यांच्या टेबलवरती कागदपत्रांचा ढीग पडला होता. महत्वाचे सगळे कागदपत्र तपासून त्यांनी त्यावर सह्या केल्या. महत्वाचे टेंडर पास केले आणि त्यांच्या दृष्टीने महत्वाचे नसणारे रिटर्न केले. उद्या एक तातडीच्या सभेचे मेल महत्वाच्या व्यक्तींना पाठवून दिले आणि ते वार्षिक सभेसाठी कॉमन हॉलमध्ये हजर झाले.

 

 

 

 

*****

 

 

 

 

कॉमन हॉलमध्ये शुकशुकाट पसरला होता. काही निर्णय घेऊन झाले होते. तर काही पेंडिंग ठेवण्यात आले. किर्लोस्करांना बघून क्षितीज सभा अर्धवट सोडून तिथून उठून त्याच्या केबिनच्या दिशेने निघाला. ''माझा PA पुढचे सगळे हान्डेल करेल मी निघतोय. महत्वाचे काम आहे.'' असे बोलून तो आपल्या केबिनमध्ये आला. लाईट लावून त्याने आपली चेअर ओढली त्यावर तो बसणार तर समोरच्या खुर्चीवर बसलेल्या भूमीकडे त्याची नजर गेली.

 

''तू? माझ्या केबिनमध्ये माझ्या परवानगी शिवाय काय करतेस?'' म्हणत तो उठून उभा राहिला. भूमी अजून बसलेली होती. त्याच्याकडे बघत तिने एक स्माईल दिली.

 

''बॉस वाटतोस हा आता. अगदी हटके.'' भूमी

 

 

 

 

''तू आधी इथून बाहेर निघून जा. आणि मला समजवायला वेगैरे आली असशील तर तसा प्रयत्नही करू नको. त्याचा काहीही उपयोग होणार नाही.'' क्षितीज रागाने तिला म्हणाला.

 

 

 

 

''नाही. तुला काय समजावणार मी. कंपनीत आली होती तर तुला भेटायला आली.'' भूमी

 

 

 

 

''तुला आतमध्ये कोणी येऊ दिल?'' क्षितिज

 

 

 

 

''आले गुपचूप, काय करणार आहेस?'' भूमी

 

 

 

 

''माझे पेशन्स चेक करू नकोस. सरळ सरळ उत्तर देत जा. आणि हो मला खूप काम आहेत. सो प्लिज आलीस तशीच निघून जा.'' क्षितीज अजूनही चिडलेला होता. खुर्चीवर बसत त्याने समोरचे पेपर्स आपल्याकडे ओढले आणि त्यावर साह्य करायला सुरुवात केली.

 

 

 

 

''जाते, ऐकून होते इथला बॉस खूपच तापट आहे. स्वतःची मनमानी करतो, कंपनीच्या प्रॉफिट शिवाय त्याला कोणाशीही काहीही हितसंबंध ठेवायला आवडत  नाहीत. वेगैरे वेगैरे एकूण होते, आता प्रत्यक्षात बघितलं. खात्री करत होते. तोच क्षितीज आहे कि वेगळा कोण इथे येऊन बसल्या.'' भूमी अतिशय शांतपणे बोलत होती.

 

 

 

 

''माझी कंपनी, मी काय वाट्टेल ते करेन. तुझी आता खात्री झाली असेल तर तू जाऊ शकतेस.'' क्षितीज

 

 

 

 

''विचार कर तुझ्याच कंपनीत तुझ्या समोरच्या खुर्चीवर प्रतिस्पर्धी म्हणून मी बसलेली आहे. काय करशील?'' भूमी

 

 

 

 

''अशक्य. या कंपनीत तुला आत कोणीही पुन्हा घेणार नाही. तसा स्वप्नातही विचार करू नकोस.'' क्षितीज

 

 

 

 

'म्हणजे मी किर्लोस्करांची मुलगी आहे हे याला अजूनही माहित नाहीतर? भूमीने विचार केला. न सांगितलेले बरे. आत्ता तर खरी मज्जा येणार होती. त्यामुळे ती मनातच हसली.''गुड, सी यु सून पार्टनर.'' म्हणत दार ढकलून ती बाहेर आली. आणि सरळ कंपनीबाहेर येऊन तिने घराचा रस्ता धरला.

 

बदलेला क्षितिज आणि त्याने कंपनीत चालवलेली मनमानी बघून तिने तिच्या बाबांना फोन करून आपण घरी जात असल्याचे कळवले. आणि त्यांनी तिच्या समोर ठेवलेल्या प्रपोजलला ताबडतोप होकार कळवळा.

 

 

*****

निधी, निल आणि भूमी कॅफेमध्ये कॉफी घेत बसले होते. त्यांच्या गप्पा रंगल्या होत्या. क्षितीज बद्दल भूमीला समजलेल्या गोष्टी तिने निधी आणि नीलकडून कडून  कन्फर्म करून घेतल्या. निधीने तिला खूप समजावण्याचा प्रयत्न केला कि आता क्षितीज आणि तू पुन्हा एकत्र येणं शक्य नाही. पण भूमी आपल्या निर्णयावर ठाम होती. बदललेला क्षितिज आणि आता त्याला टक्कर द्यायला ती स्वतःला बदलायला तयार झाली होती.

 

''तू लंडनला जाण्यामागचे खरे कारण आणि तिथे गेल्यावर घडलेल्या अनपेक्षित गोष्टी तू क्षितिजला सांग.'' असे निधी म्हणाली. पण आता क्षितीज भूमीचे काहीही ऐकायला तयार नव्हता. एवढंच काय तिने काहीही सांगितले तरीही ती खोटं बोलते असे त्याला वाटने साहजिक होते. त्यामुळे भूमीने तसे करण्यासाठी साफ नकार दिला.

 

 

 

 

'निल आणि निधीने तिला समजावले पण आता भूमी देखील मागे हटणार नव्हती. क्षितीजवर आपले प्रेम होते, आहे आणि सदैव असेल. त्यामुळे त्याला परत मिळवण्यासाठी ती काहीही करायला तयार होती. नीलने तिला लागेल ती मदत करण्याचे वचन दिले. निधी देखील त्या दोघांना पुन्हा एकत्र बघण्यासाठी उत्सुk होती.'

 

नक्षत्रांचे देणे ४३

 गाडीमध्ये क्षितिज भूमीचाच विचार करत होता. ती जशी आधी होती तशीच होती. जराही बदल झाला नव्हता. ती आपल्याशी खोट का बोलली? आणि लंडनला गेल्यावर एकही फोन करू शकली नाही. मेसेज नाही. त्याने केलेल्या फोनला रिप्लाय करू शकली नाही. का? असे बरेचसे प्रश्न त्याला सतावत होते. खरतर ती भेटली तेव्हा तिला कडकडून मिठी मारावी असे त्याला वाटले होते.  तिच्याशी भांडाव, तिला जाब विचारावा असेही वाटले, पण त्याने तसे केले नाही. आता तो आपल्या आयुष्यात खूप पुढे गेला होता. त्याच्याही पुढे जाण्यासाठी तो प्रयत्न करत होता. आणि आता त्याच्या आणि त्याच्या कंपनीच्या मध्ये त्याला कोना दुसऱ्या तिसऱ्याची गरज नव्हती. फक्त आपल्या SK ग्रुप चे नाव मोठे करायचे आणि त्याचा विस्तार अजून वाढवायचा एवढेच ध्येय त्याच्या मनात होते. आधी मैथिली आणि आता भूमी या दोघैकडून मिळालेल्या फसवणुकीमुळे प्रेम वेगैरे भावना त्याने मनातून केव्हाची हद्दपार केली होती.

 

 

 

 

*****

 

 

 

 

भूमी आपल्या घरी आली. मिस्टर किर्लोस्कर म्हणजेच तिचे पप्पा तिची वाट बघत होते.

 

''वेलकम बॅक. प्रवास कसा झाला?'' महंत त्यांनी तिचे स्वागत केले.

 

 

 

 

''मस्त.'' म्हणत ती आपल्या रूमकडे वळली.

 

 

 

 

''भूमी थांब तुझ्याशी एका महत्वाच्या विषयावर बोलायचं आहे.'' म्हणत त्यांनी तिला थांबवले.

 

 

 

 

''उद्या बोलता येणार नाही का?'' भूमी

 

 

 

 

''नाही, महत्वाचं आहे.'' भूमीचे पप्पा

 

 

 

 

''बोला.'' ती मागे वळून येऊन सोफ्यावर त्यांच्या समोर बसली.

 

 

 

 

''मी तुला सांगितलेल्या गोष्टीचा तू विचार केलास का? SK ग्रुप बद्दल.'' मिस्टर किर्लोस्कर

 

 

 

 

''नाही. अजूनही माझे उत्तर नाही असेच आहे.'' भूमी उठून आता निघाली.

 

 

 

 

''नीट विचार करून सांग मला. हवा तर थोडा वेळ घे. घाई नाही. मी सांगतोय त्यातच सगळ्याची भले आहे. '' मिस्टर किर्लोस्कर

 

 

 

 

''बघते.'' म्हणत ती मागे न पाहताच पुढे निघून गेली.

 

 

 

 

तिला क्षितीजमध्ये झालेला बदल याशिवाय काहीही काहीही सुचत नव्हते. ती त्याच्या विचार करत होती. उद्या कंपनीत जाऊन त्याच्याशी बोलले असे तिने ठरवले.

 

 

 

 

*****

 

'ब्यू रंगाच्या ऑडी कारमधून त्याने ऑफिसमध्ये एंट्री केली. पांढऱ्या शुभ्र शर्टवर डार्क ब्राऊन ब्लेझर आणि ट्राउसर असा त्याचा पेहेराव त्याला शोभत होता. त्याच्या ऑडीच्या मागे पुढे दोन सिक्युरिटीच्या गाड्या उभ्या होत्या. ऑफिसच्या आवारात पोहोचताच ड्राइव्हरने दरवाजा उघडला आणि तो गाडीतून खाली उतरला. ''सर आले, सर आले... म्हणत वोचमॅनने येऊन त्याची बॅग घेतली. मागे आणि पुढे असणाऱ्या सिक्युरिटीच्या गाड्या तळमजल्यावर असणाऱ्या पार्किंगमद्ध्ये उभ्या राहिल्या.

 

रिसिप्शनिस्टने 'गुड मॉर्निंग सर.'' म्हणत त्याचे स्वागत केले. आणि तिला एक स्माईल देत तो त्याच्या कॅबिनकडे निघाला. ऑफिसमध्ये प्रवेश करताच सगळ्यांची एकच धावपळ उडाली. सगळे आपापल्या डेस्कवर जाऊ लागले आणि आपापल्या लॅपटॉप मध्ये डोकं खुपसून काम करू लागले. क्षितिजचा धाक असा होता कि सगळे त्याला बघून मुकाट्याने  काम करू लागले होते.

 

 

 

 

त्याच्या PA घाईघाईने येऊन त्याच्या समोर उभा राहिला. ''एस सर?''

 

''माझ्या परवानगी शिवाय स्टाफ आणि इन्व्हेस्टर व्यतिरिक्त बाहेरील कोणालाही आतमध्ये कंपनीमध्ये येऊ द्यायचे नाही.'' म्हणत तो खुर्चीवर बसला.

 

 

 

 

''एस सर.'' म्हणत PA बाहेर निघून गेला.

 

 

 

 

''भूमी बाहेर येऊन मेन गेट वर उभी होती. पण तिला आतमध्ये सोडायला सिक्युरिटीने नकार दिला.  एकतर ती आता इथे काम करत नव्हती. ना स्टाफ ना इन्व्हेस्टर, त्यामुळे तिला आता कंपनीमध्ये जाणे शक्य नव्हते. तिने मिस्टर किर्लोस्करांना फोन लावला.

 

''हॅलो. मला कंपनीमध्ये आतमध्ये जाता येत नाहीये. काही मदत करू शकता.''

 

 

 

 

''क्षितिज सावंतने तशा ऑर्डर्स देऊन ठेवल्या आहेत. त्याच्या परवानगी शिवाय कंपनीमध्ये कोणालाही जाण्याची परमिशन नाही. मला सुद्धा यामध्ये हस्तक्षेप करता येणार नाही.'' पलीकडून मिस्टर किर्लोस्कर म्हणजे तिचे बाबा बोलत होते.

 

 

 

 

''क्षितीज ने? पण का? मिस्टर सावंत ऑफिस मध्ये नाही येत का?'' भूमी

 

 

 

 

''संजय सावंत माझ्यासारखाच आजारी आहे. आता क्षितीज सावंत कंपनीचा CEO आहे. तोच सगळे डिसिजन घेतो. आपला कोणताही प्रतिनिधी किंवा हेड तिथे उपस्थित नसल्याने आपसूकच एकहाती सगळा कारभार त्याच्याकडे सोपवला गेला आहे.'' मिस्टर कोर्लोस्कर

 

 

 

 

''ओह, तर क्षितीज सध्या बॉस आहे. आय सी.'' भूमी

 

 

 

 

''म्हणूनच तुला सांगत होतो, सध्या ऑफिसमध्ये जाऊन तिथे काय चाललं आहे मला बघायला नाही जमत. माझी ताब्यात बिघडत चालली आहे. मी सांगितलेल्या गोष्टीचा लवकरात लवकर विचार कर. नाहीतर आपल्याला कंपनीतील आपले शेअर्स आणि आपली अर्धी मालकी सगळं काही आपल्याला सोडून द्यावं लागेल.''    मिस्टर कोर्लोस्कर

 

 

 

 

''मला थोडा वेळ द्या. मी लवकरात लवकर तुम्हाला कळवते. बाय.'' म्हणत भूमीने फोन ठेवला

 

******

 

मनात काहीतरी विचार करून ती  सावंत मेनशन कडे निघाली. तिथे पोहोचल्यावर तिला धक्का बसला.  मिस्टर सावंत बेडरेस्ट वरती होती. आज्जो त्यांची देखभाल करत होत्या. मिसेस सावंत बाहेर गेल्या होत्या.

 

मिस्टर सावंतांशी बोलल्यावर तिला खूप वाईट वाटले.  त्यांना आता बेडवरुन उठता येणे शक्य नव्हते. एका छोट्याश्या अपघातात त्यांच्या बॉडी चे काही भाग बऱ्यापैकी फ्रॅक्चर झाले असल्याने ते तीन-चार महिने बेडवर होते. भूमीला बसायला सांगून त्यांनी आशा ताईंना तिच्यासाठी चहा पाण्याची व्यवस्था करायला सांगितली. आज्जो शेजारी बसल्या होत्या. त्यांच्या तब्ब्येतीची चौकशी करून भूमी आज्जोनशी गप्पा मारू लागली. तेव्हा बोलता बोलता त्यांनी सध्या घराची असणारी कंडिशन सांगितली. भूमी लंडन गेल्या पासून सगळ्या गोष्टी बिघडल्या होत्या.

 

अचानक मिस्टर सावंतांचा कार अपघात झाला आणि ते जागेवर बसले. त्यामुळे त्यांनी क्षितिजकडे कंपनी चा सर्व कारभार सोपवला.  क्षितीज SK ग्रुपच्या मुख्य अधिकारी पदी विराजमान झाला. भूमी एका महिन्यात परत इकडे येणार होती, ती आली नाही तिच्याशी असणारे सगळे कॉन्टॅक्ट संपले होते, त्यासाठी क्षितिजने त्याच्या आईला म्हणजेच मेघाताईना जबाबदार ठरवले. आणि त्याने सावंत मेनशन हे त्याचे स्वतःचे घर सोडून दिले. तो आत्ता कंपनीच्या मुख्य अधिकाऱ्यांसाठी असणाऱ्या बँग्लोमध्ये एकटाच राहत होता. फक्त वडिलांना आज्जोला भेटण्यासाठी आठवड्यातून एकदा तो इकडे येत असे. असे सर्व मिस्टर सावंतांनी भूमीला सांगितले

 

 

 

 

आज्जो तर म्हणाल्या मेघा घरी यायच्या आत तू इथून निघून जा. क्षितीज मेघाशी अजिबात बोलत नाही. आणि त्याने हे घर सोडले आहे, त्यासाठी मेघाताई म्हणजेच क्षितिजची आई भूमीला जबाबदार ठरवत होती.

 

 

 

 

गोष्टी एवढ्या थराला जातील याची भूमीला पुसटशी कल्पनाही नव्हती. आपल्या मागे खूप काही बदलले होते, हे तिला जाणवले. तो सध्या मनाला वाट्टेल तसे वागत होता. फक्त कंपनीच्या हिताच्या गोष्टी करत होता, त्यामध्ये काम करणारे कामगार आणि इतर स्टाफ यांच्याशी त्याची असणारी वागणूक फारशी चांगली नव्हती. कामगार हिताच्या दृष्टीने तसेच त्यांच्या ग्रोथ च्या दृष्टीने तो कोणताही विचार करत नव्हता. त्यामुळे कंपनीमध्ये स्टाफ मध्ये नाखुषी दिसून येत होती. हे त्यांनी भूमीला सांगितले.

 

 

क्षितीजच्या वागण्यात आणि राहणीमानात झालेल्या बदला विषयी मिस्टर सावंतांनी भूमीला सांगितली. आपल्यामुळे इथे खूपच प्रॉब्लेम्स निर्माण झाले आहेत, आता एकएक करून सगळ्या गोष्टी व्यवस्थित करण्याचे वाचन देत भूमी मिस्टर सावंत आणि आज्जोचा निरोप घेऊन निघाली. निघताना तिने आपल्याला कंपनीत पुन्हा काम करण्याची संधी मिळेल का? असे  मिस्टर सावंतांना विचारले. त्यावर ते म्हणाले.'' आता क्षितीज जर तयार असले तरच तुला तिथे नोकरी करत येईल. पण तो तुला परवानगी देईल असे मला वाटत नाही.'' त्यांच्या या वाक्यावर भूमी काय समजायच ते समजली होती. त्यांची इच्छा असतानाही त्यांना आता भूमीसाठी काहीही करता येण्यासारखे नव्हते. ती ''बाय.काळजी घ्या.'' एवढे बोलून तिथून निघाली.

 

 

 

'भूमी घरी जाऊन तडक मिस्टर किर्लोस्कर म्हणजेच तिच्या बाबांना भेटली. त्यांनी दिलेले प्रपोजल एका कंडिशनवर एक्सपेक्ट करायचे तिने ठरवले. एक दिवस कंपनी व्हिजिट करून ती तिचा निर्णय देणार होती. आणि मिस्टर किर्लोस्कर तिची अट मान्य करून कंपनीमध्ये तिला घेऊन जायला तयार झाले.'

 

नक्षत्रांचे देणे ४२ new beginning ...

 'मेघाताई म्हणजे क्षितिजची आई, त्या आज खूपच खुश होत्या. फायनली ती मुलगी आपल्या मुलाच्या आयुष्यातून गेली या गोष्टीचा त्यांना खूप आनंद झाला. थोडंफार वाईट ही वाटलं, कि क्षितीज तिच्यावर जीवापाड प्रेम करायचा. 'आधी मैथिली आणि आता भूमी क्षितिजच्या आयुष्यात येऊन वादळ निर्माण करून गेल्या. पण आत्ता नाही, आत्ता मी अशी मुलगी शोधून काढेन कि पुन्हा क्षितिजच्या आयुष्यात असे काहीही होणार नाही.' असे त्यांनी ठरवले.'

'हि गोष्ट मिस्टर सावंत म्हणजे क्षितिजच्या बाबाना समजली पण भूमी कायमची लंडनला निघून गेली आहे हे त्यांना माहित नव्हतं. त्यांना खूप वाईट वाटले. खरतर त्यांना मोठा धक्का बसला. मैत्रीलीच्या धक्क्यातून क्षितिजला खऱ्या अर्थाने सावरले होते ते भूमीने. आणि आत्ता परत क्षितीज एकटा पडणार कि काय हि भीती त्यांच्या मनात होती.'

'आज्जोसुद्धा अपसेट झाली होती. आज घरात एकाकी शांतता पसरली होती.'

*****

'नाना आणि माईना जेवण्याची इच्छा होईना, त्यांच्या घरात सून म्हणून आली असली तरीही भूमी त्यांच्यासाठी मुलगी समान होती. नानासाठी त्यांचा एकमेव आधार.

त्यामुळे नाना खूपच अपसेट झाले. त्यांचा मुलगा एवढं चुकीचं वागला तरीही त्या मुलीने नाना आणि माईना केव्हाही ते जाणवून दिले नाही, उलट त्याच्या पेक्षा जास्त काळजी घ्यायची. त्यामुळे भूमीला विसरणे किंवा तिच्यापासून दूर जाणे नाना आणि माईंना अतिशय दुःख देऊन गेले.

सहा महिन्या नंतर....

…………………………

'हॉटेलच्या शेवटच्या मजल्यावर धुमधाम चालू होती. जागोजागी फुलांची आरास, रंगीबेरंगी तोरणे, महागडे झुंबर, डेकोरेटिव्ह स्टेज, रांगोळ्या अशी सुरेख सजावट केली गेली होती. रात्रीच्या अंधारातही झगमगणारे असे वातावरण, आणि सुमधुर संगीत याने प्रसन्न झाले होते. नटूनथटून आलेल्या स्त्रिया-पुरुष, लहान मुलं, उगाचच तसेच इकडे-तिकडे ठुमकणाऱ्या सुंदर मुली आणि त्यांच्या मागून फिरणारी तरुण मूल असा सगळं लवाजमा जमलेला दिसत होता. मेहेंदी, हळदी सगळं आटोपलं होतं आता फेरे झाले की काही महत्वाचे विधी मग लग्न सोहळा संपन्न होणार होता. निधी लाल आणि हिरव्या रंगाची ब्रायडल साडी आणि त्यावर मॅचिंग दागिने वेगैरे घालून तयार होती. निल ही गोल्डन ब्राऊन शेरवानी मध्ये नवरोबा म्हणून उठून दिसत होता.  दोघेही मंडपात आले आणि लग्नाच्या विधींना सुरुवात झाली.'

'निधी चे लक्ष बाहेर दाराकडे लागले होते. लग्नानंतर रिसिप्शनला घालायचे तिचे दागिने घेऊन ती अजून कसा आला नाही? याचा ती विचार करत होती. त्याच्यामुळेच तर आज निधी आणि निलाचे लग्न शक्य झाले होते. त्याने पुढाकार घेऊन संजना पासून निलाची सुटका केली. नीलच्या घरच्यांच्या विरीधात जाऊन त्याने नीलला जॉब दिला आणि त्याला त्याच्या पायावर उभे केले. नीलने घरदार सोडून निधी लग्न करण्याचा निर्णय घेतला तो हि त्याच्या मुळे. 'पण हा अजून आला कसा नाही? एवढा उशीर का झाला?' या विचारात निधी सप्तपदीसाठी उभी राहिली. लग्न सोहळा संपन्न झाला आणि नवरा नवरी कपडे चेंज करण्यासाठी आज निघून गेले. आत जाऊन ते रिसिप्शनच्या ड्रेसची तयारी करत होते. निधी तयार होऊन त्याची वाट बघत होती. रिसिप्शनचा ड्रेस. त्यावर मेकअप वैगरे करून झाला तरी त्याचा पत्ता नव्हता. दागिने मिळतील कि नाही याची तिला शंका होती. निल तिच्या रूममध्ये आला. आणि आता दोघे रिसिप्शनला खाली जाणार होते. निधी तसे बिना दागिन्यांचे बघून निलने ओळखले जी तिच्या मित्र अजून दागिने घेऊन आला नाही. त्याने थोडावेळ वाट पाहण्याचे ठरवले. खाली सगळे त्यांच्या येण्याची वाट बघत होती. निधी डोक्याला हात लावून बसली. एवढ्यात तिला मोठ्याने 'निधी.'असा आवाज ऐकू आला. तिने त्या दिशेने पहिले. निल आणि तिला विश्वास  बसेना. समोर हातात गिफ्ट बॉक्स आणि फुलांचा गुच्छ घेऊन भूमी उभी होती.  तिचे लांब सडक केस आणि हलकासा मेकअप आणि ओठांवर डार्क रेड लिपस्टिक यामुळे तिला ओळखता येणे कठीण झाले. पण सी मारिन रंगाच्या लेहेंग्यावर डार्क ग्रीन स्लिव्हलेस ब्लाउज आणि त्यावर पसरलेला सी मारिन लांब दुपट्टा. अश्या पेहेरावात ती सुंदर दिसत होती.

''निधी... निल... अभिनंदन.'' म्हणत तिने येऊन निधीला घट्ट मिठी मारली. दोघांचेही अभिनंदन केले.

''थँक्स अँड वेलकम बॅक.'' निल

''थँक्स. पण तू लंडनहून परत केव्हा आलीस? आणि कशी काय?'' निधी कुतूहलाने विचारत होती.

''तुझ्या लग्नाचं इन्व्हिटेशन मिळालं मग ठरवलं जायचं. तस काही रिप्लाय मी तुला केला नाही. तेही मुद्दाम. कस वाटलं सरप्राइज?'' म्हणत भूमीने तिच्या हातात ते गिफ्ट दिले.

''थँक्स. खूप छान सेट आहे.'' गिफ्टच्या आतमध्ये असलेल्या दागिन्यांच्या सेट कडे बघत निधी म्हणाली.

''तसही तू दागिन्यांमधील काही घातलेले नाहीस, गोल्डन आहे, तुझ्या कपड्यांवर मॅच होईल. मग, लवकर घाल तो सेट आणि खाली ये. सगळे वाट बघतायत.'' म्हणत भूमी बाहेर निघाली.

''अग... पण...''

''बाकीचं सगळं नंतर बोलू. आधी खाली ये.'' निधी काही बोलायच्या आत भूमी बाहेर निघून गेली.

‘'क्षितिजला माहित नाहीये, हि आलेय ते. समजलं तर?'' निधी विचार करत बसली.

''तर काय? केव्हा ना केव्हा ते दोघे समोर समोर येणारच ना. काही फरक पडत नाही.'' निल

''अरे, तो खूप राग करतो तिचा. ती लंडनला गेल्या पासून, गेल्या सहा महिन्यात त्या दोघांचं काहीही बोलणं नाही. काही कॉन्टॅक्ट नाही. क्षितीज तीच तोंडही बघणारा नाही.'' निधी

''काही होत नाही, थोडा राग आहे. भेटतील तेव्हा भांडतील, ओरडतील, एकमेकांवर राग काढतील. अजून काय करणार? मग आपोआप त्याचा राग निघून जाईल. त्या दोघांचं हि एकमेकांवर प्रेम आहे. त्यामुळे ते एकत्र येणारच ना.'' निल

''नाही, मला तस वाटत नाही. क्षितिजला खरं काहीही माहित नाही, भूमी त्याला सोडून लंडाला गेली आणि सहा महिने परत आली  नाही, त्याला फोन नाही कि मेसेज नाही. त्यामुळे त्याला असं वाटत तिने जाणून बुजून त्याला फसवलं. पण तिने काहीही जाणून बुजून केलेलं नाहीये, हे फक्त तिला आणि मलाच माहित आहे.'' निधी

''मग तू का त्याला सांगत नाहीस.'' निल

''मी काहीही सांगू शकत नाही. मी भूमीला तस वाचन दिल आहे.'' निधी

''असो, आपण खाली जायचं? सगळे वाट बघतायत. नंतर या विषयी बोलू.'' निल

''हो. चल.'' म्हणत ते दोघेही रिसिप्शनला पोहोचले. निधीने भूमीने तिला गिफ्ट केलेले दागिने घातले होते. ते दोघेही येऊन स्टेजवर बसले. भूमीला त्यांना बघून खूप बरं वाटलं. कमीत कमी त्यांचं स्वप्न पूर्ण होत.  त्यांच्या प्रेमाचा तरी विजय झाला. हे पाहून तिला आनंद झाला होता. थोडावेळ तिथे थांबून ती वरती रूममध्ये आली.

'सगळे पाहुणे आणि उपस्थित मंडळी येऊन त्यांना शुभेच्छा आणि भेटवस्तू देत होते. निधी अजूनही मुख्यद्वाराकडे बघत होती.

आणि तो आला. शायनी व्हाइट पँट, त्यावर परपल ब्यू असा शर्ट समोरून अर्धा ओपन केलेला, डोळ्याला फ्रेमलेस चौकटीचा चष्मा, केसांना जेल लावून मस्त लॉ फॅड प्लस मेस्सी क्युफ अशी स्टाइलिश हेअरस्टाइल केली होती. अल्डो चे ब्रँडेड फॉर्मल शूज... अशी त्याने रुबाबदारपने एंट्री केली होती. लग्नाला आलेल्या लोकांपैकी बरेचसे लोक त्याच्याकडे बघू लागले. आणि मुली तर बघताच क्षणी त्याच्यावर फिदा झाल्या होत्या. डायरेक्ट स्टेजवर येत त्याने. निधी आणि नीलचे अभिनंदन केले.''

''काँग्रॅज्युलेशन हनी, काँग्रट्स ड्युड.'' म्हणत त्याने सोबत आणलेले फुल गुच्छ त्यांना दिले.

''अँग्री यंग मॅन तू फायनली आलास?. क्षितिज एवढ लेट? आणि माझे दागिने कुठे आहेत? मी केव्हाची वाट बघतेय.'' निधी त्याच्या वर चिडलीच. दुसरे कोणीही नसून तो क्षितीज होता. साधा भोळा राहिलेला नसून तो आता एकदम स्टाइलिश आणि रुबाबदार झाला होता.

''सॉरी, एक महत्वाचं काम निघाल आणि थोडं लेट झाला. हा तुझा दागिन्यांचा बॉक्स.'' म्हणत त्याने दागिने तिला दिले. आणि त्याने घातलेले दागिने बघत तिला विचारले. '' हे घातलेले दागिने मस्त आहेत, बरं  झाल मॅनेज केलेस ते, पण एवढ्या शॉर्ट टाइममध्ये दागिने कुठुन आणलेस?''

त्याच्या प्रश्नावर निधी गोंधळली. पण भूमीने हे दागिने आणले आहेत हे  सांगता येणे  तिला शक्य नव्हते. आणि ती इथेच आहे हे हि. त्यामुळे ती शांत राहिले. वेळ मारून नेण्यासाठी निल म्हणाला. ''ते जाऊ दे, तू इथे आलास तेच खूप झाले. थँक्स बॉस.''

''माय प्लेजर, निधीला प्रॉमिस केलं होत. येणारच ना. वरती जाऊन फ्रेश होऊन येतो खाली. माझ्यासाठी कोणता रूम बुक केला आहे?'' निधीला विचारत क्षितीज स्टेजवरून खाली उतरला.

रम नंबर १२ मध्ये भूमी चेंज करायला गेली होती, तोच नंबर तिने मुद्दामहून क्षितिजला दिला. दोघेही  इथे लग्नासाठी आले आहेत तर त्यांची भेट होणार हे नक्की होते. पण सगळ्यांच्या समोर इथे हॉलमध्ये भेटले असते तर क्षितीज रागाच्या भरात काय करेल आणि काय नाही याचा नेम नव्हता, त्यामुळे निधीने त्या दोघानाही एकाच रूममध्ये पाठवले. कमीत कमी बाहेर कोणाला काहीही कळणार नाही. आणि त्यांच्यामध्ये काय गैसमज झाला आहे ते दोघे मिळून सॉल्व करतील. असे तिला वाटले.

रूमचा लॉक कोड निधीने त्याला मेसेज केला होता. तो टाइप करून क्षितीज रूममध्ये आला. स्पेशिअस व्हीआयपी रूम होता तो, समोर छोटा हॉल मग बेडरूम आणि आतमध्ये बाथरूम असा. त्याने फोन करून हॉटेल रिसिप्शनला आपली बॅग तिथे आणायला सांगितली. आणि तो आपले अंगातील शर्ट काढून तिथेच सोफ्यावर ठेवून व्हॉशरुमकडे निघाला. तेव्हा त्याने पाहिले समोरच्या सोफ्यावरून एक हिरव्या रंगाची ओढणी पडलेली आहे, आतल्या बेडरूम पर्यंत ती पसरलेली होती. इथे अजून कोण आहे? कि निधी तिचे कपडे असेच टाकून गेली आहे? त्याला कळेना म्हणून तो ती ओढणी पकडून बेडरूमच्या दिशेने वळला.

आपली ओढणी कोणीतरी ओढत आहे हे कळल्यावर भूमीने तिच्या हातातील एक टोक पकडून ठेवले. ती ओढणी खूपच मोठी होती. फ्रेश होवून ती मेकअप करायला बसली तेव्हा तिने ती काढून मागच्या खुर्चीवर ठेवली होती. आणि ती आरशासमोर बसून तयार होऊ लागली.  पण ओढणी मोठी असल्याने तिचे एक टोक वाऱ्याने बाहेर उडत गेले होते.

आपली ओढणी कोणीतरी बाहेरून ओढत आहे हे भूमीच्या लक्षात आले आणि ती उठून उभी राहिले. हातात असणारी ओढणीची एक साइड आपल्या अंगावर ओढून तिने तिला हाताने घट्ट पकडले. ''कोण आहे?'' म्हणत ती दाराच्या दिशेने आली. गोंधळलेल्या क्षितिजच्या लक्षात आले कि इथे कोणीतरी आहे. आवाज ओळखीचा होता पण नक्की कोण कळेना. त्याने क्षणात तो सोडून दिली. पाहतो तर समोर भूमी त्या ओढणीची एक साईट कशीतरी  अंगावर सावरत उभी होती. त्याचा त्याच्या  डोळ्यांवर विश्वास बसेना. ''तू?'' तो अवाक होऊन तिच्याकडे बघत होता. तिची ओढणी तिच्या अंगावरून सरकून खाली लादीवर पडली होती. बाजूचा शर्ट कसातरी अंगात अडकवून तो त्याची बटणे लावण्याचा प्रयत्न करू लागला. तोपर्यंत भूमी येऊन मागून ''क्षितीज'' बोलत त्याला बिलगली होती. त्याने हातातील शर्ट तसाच सोडला.

तिने मागून केलेले ह्ग त्याला अनपेक्षित होते. त्याने भूमीला दूर ढकलण्याचा प्रयत्न केला पण ती अजूनच जवळ आली. ''लिव्ह मी.'' म्हणत त्याने तिला मागे ढकलले. त्याने जोराने धक्का दिला होता त्यामुळे भूमी खाली लादीवर कोसळली. आणि बाजूच्या चौकोणी टेबलाचे एक टोक तिच्या पायला लागले होते. ''आई…'' एवढंच बोलून भूमीचे आपला पाय पकडून ठेवला. तिला लागलं हे क्षितिजच्या लक्षात आलं होता. तेव्हा '' सॉरी, रिअल सॉरी. चुकून झालं.'' म्हणत त्याने तिला उठवून सोफ्यावर बसवले. ''आर यु ओके?'' तो विचारत होता. त्याच्या अशा वागण्याने सर्प्राइज झालेली ती फक्त त्याच्याकडे बघत बसली. क्षितीज कधी आपल्याला हर्ट करेल याची तिने केव्हा अपेक्षा केली नव्हती. एकतर आधी साधा असणारा क्षितीज खूप बदललेला होता. त्याचा तसा अवतार बघून तिला अजूनच आश्चर्याचा धक्का बसला. ती तशीच एकटक त्याच्याकडे बघत राहिली होती. आणि तो हि नकळत तिच्याकडे बघत राहिला. तिची खाली पडलेली ओढणी उचलून तिच्या अंगावर टाकत ''सॉरी, कशी आहेस?'' म्हणत क्षितिजने तिला मिठी मारली.

''कशी आहे? विचारू नकोस, पण अजूनही तुझीच आहे. तू कित्ती बदलास रे, पण आधीपेक्षा हँडसम दिसतोस. आणि अगदी डॅशिंग.'' तिने त्याच्या पाठीवर हात फिरवत विचारले.

''पायाला जास्त लागल का? क्षितीज तिला आपल्यापासून थोडं दूर करत म्हणाला.

''जास्त नाही. थोडस लागलं.'' भूमी त्याच्या शर्टचे बटन लावत म्हणाली. तसे त्याने तिचा हात बाजूला करून शर्टचे बटन्स लावायला सुरुवात केली.

''माझ्यावर रागावला आहेस ना?" भूमी

''मी कोण तुझ्यावर रागावणारा? आपण ओळखतो एकमेकांना?'' क्षितीज

''सॉरी. कॅन आय एक्सप्लेन मायसेल्फ?'' भूमी

''त्याची गरज नाहीये, मी इथे निधीच्या लग्नासाठी आलोय, आणि तू पण त्यासाठीच आली असणार. सो नो मोअर पर्सनल डिस्कशन.'' म्हणत क्षितीज उठून सरळ बाथरूममध्ये निघून गेला.

''क्षितीज ऐकून तरी घे. प्लिज.'' भूमी मोठमोठ्याने ओरडून त्याला सांगत होती. पण तो काहीही ऐकायला तयार नव्हता. मग ती स्वतःचे आवरून खाली हॉलमध्ये आली. रिसिप्शन उरकले होते. सगळे आपापल्या घरी निघाले, आता नवरा नवरी घरी जाणार होते. क्षितिजही आवरून खाली आला. निधीला पुन्हा एकदा शुभेच्या देऊन तो तिथूनच घरी निघून गेला. त्याने जाताना साधे बाय असेही म्हटले नाही, त्यामुळे त्याला आपला खूप राग आला आहे, हे भूमीने ओळखले. निधी आणि निल ची गाडी निघाली, त्यांना बाय करून भूमी रूमवर आली. आपली बॅग घेऊन ती खाली कॅबमध्ये येऊन बसली. आणि ती देखील घरी निघाली. बदललेला क्षितीज आणि आपल्यासाठी त्याच्या मानत असलेला राग याचा भूमीला खूप त्रास होत होता. यात आपली काहीही चूक नाही. किंवा आपण त्याला मुद्दामहून अंधारात ठेवले नाही. हे त्याला कसे समजवावे याचा ती विचार करत होती. त्याचा नवीन नंबरही तिच्याकडे नव्हता. निधीकडून तिने नंबर मागवून घेतला. पण त्याने तिचा कॉल उचलला नाही. कोणी दुसऱ्याच मुलीने फोन उचलला आणि तो बिझी आहे, नंतर कॉल करा सांगून कट केला. त्यामुळे भूमीला अजूनच वाईट वाटले. आपण प्रत्यक्ष भेटून त्याच्याशी बोलूया आणि गैरसमज दूर करू असे तिने ठरवले.'